"Μέσα από τον αβάσταχτο πόνο και την ανείπωτη θλίψη, γιατί τελικά ο Τάσος έφυγε και ας το πάλεψε για τόσες μέρες, είχαμε μέσα μας μία παρηγοριά: 'χαιρόμαστε', γιατί ξέρουμε ότι είχε τέτοια εξαιρετική φροντίδα, όχι μόνον από πλευράς ιατρικής, αλλά και συμπαράστασης και ανθρωπιάς".
Είναι ένα γράμμα που έστειλε η οικογένεια θανόντος ασθενούς με CoViD-19 στους γιατρούς της Πανεπιστημιακής Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), του νοσοκομείου "Σωτηρία".
Παρόμοια γράμματα έχουν κατακλύσει το προσωπικό του νοσοκομείου, που δίνει σκληρή μάχη με τον κορωνοϊό και πετυχαίνει σημαντικά αποτελέσματα. Είναι οι άνθρωποι που έκαναν ρουτίνα το φλερτ με τον κίνδυνο…
Οι συγγενείς αναγνωρίζουν τον τιτάνιο αγώνα τους, ακόμη και όταν η έκβαση δεν είναι αυτή που θα επιθυμούσαν. Είναι σαφές πως μία τέτοια μάχη απαιτεί ηρωισμό και υπέρβαση, η οποία περισσεύει.
Το Iatronet βρέθηκε στο "Σωτηρία" και μίλησε με μαχητές κάθε βαθμού και κάθε θέσης: από έμπειρους γιατρούς, μέχρι ειδικευόμενους, οι οποίοι βιώνουν ό,τι δεν μπορούσαν να φανταστούν.
Η επίσκεψή μας έγινε στην Α' Κλινική Λοιμώξεων, την οποία διευθύνει ο λοιμωξιολόγος Άγγελος Πεφάνης - υπεύθυνος λοιμωξιολόγος ολόκληρου του νοσοκομείου - και στην Πανεπιστημιακή ΜΕΘ που διευθύνει η καθηγήτρια Αντωνία Κουτσούκου.
Και στις δύο μονάδες νοσηλεύονται αποκλειστικά ασθενείς με λοίμωξη από κορωνοϊό. Ο πρώτος ασθενής μπήκε στο "Σωτηρία" την 1η Μαρτίου και από τότε έχουν νοσηλευθεί 248 άτομα, με μόλις 15 θανάτους.
Η πρώτη επαφή με την Κλινική Λοιμώξεων, όπου νοσηλεύονται μόνον ασθενείς με CoViD-19 ήταν αποκαλυπτική: σχολαστικά μέτρα ασφάλειας παντού, επιμέλεια στην απολύμανση, έλεγχος κάθε βήματος…
Στην κλινική έχουν νοσηλευθεί συνολικά 55 άτομα με CoViD-19, από τους οποίους οι 15 χρειάστηκαν διασωλήνωση. Ο νεώτερος ασθενής ήταν 19 ετών, αλλά σε ήπια κατάσταση. Έμεινε 10 μέρες και είχε γρίπη και κορωνοϊό. Από την κλινική έχουν πάρει εξιτήριο μία 92χρονη και δύο άνδρες ηλικίας 88 και 89 ετών…
Υπήρξε περίοδος που διασωληνώνονταν ένας έως δύο ασθενείς καθημερινά, μάς εξηγεί το προσωπικό και τρεις από αυτούς έχασαν τελικά τη ζωή τους.
Ασφαλείς
"Τα μέτρα ειδικής προστασίας μάς κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς", λέει η επιμελήτρια παθολόγος Ελένη Κορομπόκη (φωτογραφία πάνω). Η ιστορία της είναι πολύ ενδιαφέρουσα: με οργανική θέση στο νοσοκομείο "Αλεξάνδρα", επέλεξε να αποσπαστεί στις 17 Μαρτίου στο "Σωτηρία", όταν ζητήθηκαν εθελοντές στη μάχη κατά του κορωνοϊού.
Το ερώτημα έρχεται σχεδόν αυτόματα: Πώς συνηθίζει κανείς μία τέτοια κατάσταση; Η απάντηση είναι γεμάτη εικόνες:
"Όταν γυρίζεις στο σπίτι δεν μπορείς να αγκαλιάσεις το παιδί σου. Πρέπει να βγάλεις τα παπούτσια, να τα πας στο μπαλκόνι. Να βγάλεις τα ρούχα, να τα πας στο μπάνιο. Δεν φοράω πλέον κανονικά ρούχα, αλλά τις ειδικές ιατρικές φόρμες, για να μπορούν να μπαίνουν στο πλυντήριο σε υψηλές θερμοκρασίες".
Και ο φόβος; επανερχόμαστε:
"Δεν νιώθω φόβο, διότι επιλέγοντας να κάνω Ιατρική και Παθολογία, γνώριζα πως θα ασχολούμαι με μεταδοτικά νοσήματα. Έχουμε εκπαιδευτεί να λαμβάνουμε μέτρα προστασίας. Φυσικά, ο κίνδυνος υπάρχει πάντα, δεδομένου ότι εκτιθέμεθα καθημερινά σε υψηλά ιικά φορτία".
Ποια είναι η σχέση με τους ασθενείς;
"Δεν μπαίνουμε στον θάλαμο για λίγο. Κάνουμε σχολιαστική κλινική εξέταση, τούς φροντίζουμε. Είμαστε οι μόνοι άνθρωποι που βλέπουν. Βρίσκονται σε πλήρη απομόνωση. Έχουν αγωνία, ειδικά όσοι νιώθουν πως η κατάστασή τους επιδεινώνεται. Μάς ρωτούν αν θα διασωληνωθούν, αν θα χρειαστεί να πάνε στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Μάς ρωτούν εάν έχουμε ενημερώσει τους συγγενείς τους".
Μέτρα
Ακολουθεί ξενάγηση στα τμήματα νοσηλείας, με όλα τα προστατευτικά μέσα και συνεχείς οδηγίες: "μην ακουμπάς", "κινήσου στη μέση του διαδρόμου, όχι κοντά στους τοίχους"…
Έξω από μία κλειστή πόρτα, μία νεαρή ειδικευόμενη γιατρός περιμένει τους δύο συναδέλφους της, οι οποίοι εξετάζουν τον ασθενή. Ανοίγει η πόρτα: της δίνουν δείγματα αίματος, τα οποία τοποθετεί σε ειδικό σακουλάκι, που κλείνει:
"Δεν πρέπει να έρθουν σε επαφή με οτιδήποτε", λέει η 29χρονη Έλενα, ειδικευόμενη παθολόγος.
Βγαίνουν οι άλλοι δύο και η Έλενα ψεκάζει με ειδικό διάλυμα τα ποδονάρια τους. Πρέπει να διασφαλιστεί πως ο ιός δεν θα βγει στο διάδρομο.
Ρωτάμε τη συνάδελφό της που μόλις βγήκε, την Αγγελική: "Φοβάσαι";
"Υπάρχει στρες", μας λέει: "Αυτά που βλέπουμε είναι πρωτόγνωρα".
Το…πατρικό φίλτρο ξυπνάει και ρωτάω: "Τι λένε οι γονείς σου"; Καταλαβαίνω πως κάτω από τη μάσκα χαμογελάει:
"Μένουν στη Χαλκίδα και με παίρνουν τηλέφωνο τρεις φορές την ημέρα. Μού ζητούν να προσέχω. Τούς καθησυχάζω, λέγοντας πως είμαι καλά και πως παίρνω όλα τα μέτρα προστασίας".
Τηλεδιάσκεψη
Έπειτα από σχολαστική απολύμανση, βγαίνουμε από το τμήμα. Η πόρτα του διευθυντή της κλινικής, Άγγελου Πεφάνη (φωτογραφία πάνω), είναι μόνιμα ανοικτή. Μιλάει με συνεργάτες του. Μόλις έχει τελειώσει μία διεθνή τηλεδιάσκεψη και ασχολείται με κάποια ερευνητικά πρωτόκολλα:
"Τα πρωτόκολλα ποικίλλουν. Αφορούν, από ψυχολογική υποστήριξη ασθενών και προσωπικού, θεραπεία και διάφορα διαγνωστικά, όπως ποιος ασθενής θα πάει άσχημα, ώστε να κάνεις πιο προχωρημένες παρεμβάσεις", μάς εξηγεί.
Μπορεί αυτό να γίνει;
"Δεν το γνωρίζουμε ακόμη. Μετράμε στο αίμα βιοδείκτες, που πιστεύουμε πως όταν αυξάνονται ο ασθενής θα χειροτερέψει και πρέπει να κάνουμε πιο επιθετική παρέμβαση".
Είναι πολύ επιφυλακτικός στο θέμα των θεραπειών, λέγοντας πως αυτές που χρησιμοποιούνται σήμερα έχουν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες:
"Ο συνδυασμός χλωροκίνης και ερυθρομικίνης έχει επίπτωση στην καρδιά και προκαλεί διάρροιες. Εάν προσθέσεις και την κολχικίνη, που επίσης προκαλεί διάρροια, ο ασθενής επιβαρύνεται. Οι ασθενείς εδώ είναι μόνοι τους. Εάν είναι ηλικιωμένοι και κάνουν διάρροιες, το προσωπικό που είναι λίγο θα πρέπει να μπαίνει συνέχεια μέσα, να χαλάει στολές και να εκτίθεται στον κίνδυνο μόλυνσης".
ΜΕΘ
Τα προστατευτικά μέτρα είναι απείρως αυστηρότερα στη μονάδα εντατικής θεραπείας.
Η υπεύθυνη της ΜΕΘ, καθηγήτρια Αντωνία Κουτσούκου (φωτογραφία πάνω) φροντίζει να μάς καθησυχάσει και το πετυχαίνει αμέσως με την ευγένεια και το χαμόγελό της:
"Αυτή τη στιγμή, στη μονάδα μας νοσηλεύονται 7 ασθενείς με CoViD-19. Μέχρι τώρα, έχουμε νοσηλεύσει 23 ασθενείς. Έχουμε χάσει 6 και οι υπόλοιποι έχουν πάρει εξιτήριο".
Ο μέσος όρος νοσηλείας – σημειώνει – είναι πάνω από 20 μέρες. Αυτό σημαίνει πως είτε γίνουν καλά είτε καταλήξουν, απαιτείται μεγάλο χρονικό διάστημα.
Στους περισσότερους ασθενείς, ο θάνατος προκαλείται από αναπνευστική ανεπάρκεια και σοκ. Ο πιο μικρός σε ηλικία που πέθανε στη συγκεκριμένη ΜΕΘ ήταν 60 ετών.
Σε ερώτηση για το πώς τελικά δρα ο νέος κορωνοϊός, η κ. Κουτσούκου περιγράφει αυτό που αναφέρουν επιστήμονες σε ολόκληρο τον κόσμο:
"Ήρθε τόσο γρήγορα, που δεν είχαμε τη δυνατότητα να σχεδιάσουμε τις σωστές μελέτες, ώστε να έχουμε αποτελέσματα. Ούτε έχει περάσει αρκετό διάστημα για να δούμε την παθοφυσιολογία. Δεν έχουμε κάνει αρκετές βιοψίες, που και αυτό θα βοηθούσε, για να δούμε τι επίπτωση υπάρχει στους νεφρούς, στους πνεύμονες.
Σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι και για την οικογένεια και τους συγγενείς. Να τούς πεις ότι για να βοηθήσετε την επιστήμη θα πρέπει να πάμε τον άνθρωπό σας για βιοψία".
Ενθουσιασμός
Βγαίνουμε από το γραφείο, για να "ντυθούμε" και να μπούμε στη ΜΕΘ. Το έργο αναλαμβάνει η Μαίρη Ντάγανου (φωτογραφία πάνω), εντατικολόγος, διευθύντρια ΕΣΥ:
"Είναι πρωτόγνωρη αυτή η κατάσταση για εμάς", σημειώνει, για να εξηγήσει: "Το σημαντικό είναι ότι αναλάβαμε με ενθουσιασμό την κατάσταση αυτή, παρότι αυτό σημαίνει πως έπρεπε να αναδιοργανώσουμε τον τρόπο της δουλειάς μας".
Η ερώτηση για τον φόβο είναι αναπόφευκτη και η απάντηση έρχεται αυτόματα:
"Ο φόβος της μετάδοσης είναι τελευταίος στη λίστα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Όχι ότι δεν υπάρχει, αλλά με τα προστατευτικά μέτρα που παίρνουμε, θεωρούμε πως είναι χαμηλός.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι πρώτα από όλα η βαρύτητα των ασθενών, που είναι πολύ μεγάλη, με μακρό χρόνο νοσηλείας. Το πρόβλημα τις επικοινωνίας με τους συγγενείς γίνεται τηλεφωνικά, οι ασθενείς δεν βλέπουν τα πρόσωπά μας, τους δικούς τους. Έχουμε ζήσει πολύ συγκινητικές στιγμές: συγγενείς που έρχονται από τα παράθυρα να δουν τους ανθρώπους τους, που τούς αφιερώνουν τραγούδια"...
Διάσταση
Για να μπεις στη μονάδα εντατικής θεραπείας, απαιτείται σχολαστική προετοιμασία, η οποία περιλαμβάνει χρήση όλων των προστατευτικών μέσων: φόρμα, ποδιά, ποδονάρια, μάσκα με προστατευτικό ματιών και διπλά γάντια.
Η είσοδος στον χώρο γίνεται με ένα απλό βήμα, με το οποίο περνάς σε μία άλλη διάσταση. Η μάχη με τον ιό είναι αντιληπτή σε κάθε ήχο που ακούς, σε κάθε κίνηση που παρατηρείς.
Όλοι φορούν μάσκες και πρόσωπα δεν μπορείς να δεις, όπως δεν βλέπουν και οι ασθενείς. Μπορείς, όμως, να διακρίνεις βλέμματα γεμάτα ένταση, αγωνία και αποφασιστικότητα.
Μπορείς, επίσης, να νιώσεις πως εδώ υπάρχει σε αφθονία αυτό με το οποίο παλεύει η ανθρωπότητα. Ο ιός...
Για αυτό, κάθε κίνηση που γίνεται είναι απολύτως στοχευμένη. Ο καθένας ξέρει πολύ καλά το τι πρέπει να κάνει και αυτό πράττει.
Γνωρίζει πως το αποτέλεσμα μετριέται με ανθρώπινες ζωές και πως το παραμικρό λάθος μπορεί να κοστίσει, τελικά, τη δική του...
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}