5. Ποια φάρμακα χρησιμοποιούνται για την θεραπεία της οστεοπόρωσης;

Τα οιστρογόνα ανακουφίζουν τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης και έχουν ευεργετικά αποτελέσματα στην διατήρηση της οστικής μάζας.

Βοηθούν στην πρόληψη της μετεμμηνοπαυσιακής οστεοπόρωσης. Είναι θεραπεία 1ης εκλογής σε γυναίκες με εμμηνόπαυση κάτω των 48 ετών αλλά σήμερα αποτελούν θεραπεία 2ης εκλογής σε μετεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση γιατί η χρήση τους έχει κινδύνους.

Οι κίνδυνοι αυτοί είναι η ανάπτυξη καρκίνου του ενδομητρίου (πράγμα που αποφεύγεται με σύγχρονη χορήγηση προγεσταγόνων και τεχνητή εμμηνορυσία), η ανάπτυξη ορμονοεξαρτώμενου καρκίνου του μαστού και η θρομβοεμβολική νόσος.

Όλες οι γυναίκες που υποβάλλονται σε ορμονική θεραπεία υποκατάστασης πρέπει να υποβάλλονται σε τακτικό μαστολογικό έλεγχο κυρίως με μαστογραφία.

Μία μεγάλη πρόοδος τα τελευταία χρόνια είναι η δημιουργία φαρμάκων (SERMS, ραλοξιφένη) που ενώ βοηθούν στην αποφυγή της οστεοπόρωσης και την μείωση της χοληστερίνης, δεν έχουν δράση στους μαστούς και τη μήτρα.

Με τον τρόπο αυτό ελπίζεται η βελτίωση της συμμόρφωσης στη θεραπεία των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών.

Η καλσιτονίνη είναι μία ειδική για τα οστά ορμόνη που αναστέλλει τη δράση των οστεοκλαστών. Η ορμόνη αυτή είναι χωρίς σοβαρές παρενέργειες, εκτός από την πρόκληση ναυτίας και εξάψεων μετά την ενδομυϊκή λήψη.

Πράγματι μετά λήψη καλσιτονίνης αναστέλλεται η οστική απώλεια, ενώ υπάρχει περίπτωση η οστική πυκνότητα να αυξηθεί. Πρόσφατα θεωρείται πρακτικότερη η ενδορρινική λήψη του φαρμάκου αυτού. Επιπλέον έχει και αναλγητική δράση.

Τα διφωσφονικά (Παμιδρονάτη, Αλενδρονάτη, Ριζεδρονάτη, Ιμπαδρονάτη, Zoλενδρονάτη). Αναστέλλουν την οστική απώλεια καταστρέφοντας τους οστεοκλάστες.

Τα διφωσφονικά απορροφώνται πολύ δύσκολα από το έντερο, για το λόγο δε αυτό απαιτείται να λαμβάνονται με άδειο στομάχι και μεγάλη ποσότητα νερού. Η ανοχή στα διφωσφονικά έχει βελτιωθεί ακόμα περισσότερο με την εβδομαδιαία χορήγηση της αλενδρονάτης και της ριζεδρονάτης και τη μηνιαία της ιμπαδρονάτης .

Μειώνουν την πιθανότητα κατάγματος στη σπονδυλική στήλη και το ισχίο.

Τελευταία εξέλιξη στην θεραπεία της οστεοπόρωσης είναι η χορήγηση των οστεοπαραγωγικών φαρμάκων. Εκπρόσωποι της ομάδας αυτής φαρμάκων είναι η τεραπαρατίδη (1-34 παραθορμόνη) η οποία αναφέρεται ότι μπορεί να αυξήσει την οστική μάζα κατά 10% το χρόνο καθώς και το ρανελικό στρόντιο που μειώνει τα κατάγματα στη σπονδυλική στήλη και το ισχίο.

Πέρα όμως από αυτά, για τις γυναίκες, η καλύτερη θεραπεία για την οστεοπόρωση είναι αυτή που θα έχει την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια που θα εξασφαλίζει την μακροχρόνια συμμόρφωση. Μόνο τότε θα υπάρξει διατήρηση της οστικής μάζας και πρόληψη των καταγμάτων.