6. Σπαστικότητα, ψυχογενείς και άλλες διαταραχές

Σπαστικότητα μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο
Η σπαστικότητα είναι µια κινητική διαταραχή. Προκαλεί συσπάσεις μυών (καµπτήρες των άνω άκρων, εκτείνοντες των κάτω άκρων), ανωµαλίες του ελέγχου της στάσης και εμποδίζει την αρμονία των κινήσεων δυσκολεύοντας την λειτουργικότητα των μελών του σώματος.

Η σπαστικότητα μπορεί να εμφανισθεί από το αρχικό στάδιο και μπορεί να είναι μικρού ή μεγάλου βαθμού. Η αντιμετώπιση της σπαστικότητας δεν είναι µονόπλευρη και επεκτείνεται σε διάφορα επίπεδα: Η φυσικοθεραπεία, η εφαρµογή φυσικών µέσων και ειδικών ναρθήκων και η κρυοθεραπεία, έχουν ρόλο επικουρικής παρέµβασης, αφού η αποτελεσµατικότητά τους, όσον αφορά τη σπαστικότητα έχει πρόσκαιρο χαρακτήρα λίγων ωρών.

Βασικά στοιχεία της αντιμετώπισης της σπαστικότητας αποτελούν η φαρµακευτική αγωγή από το στόµα και η χηµική νευρόλυση (βουτυλλινική τοξίνη-ενδομυϊκά), ενώ σε μόνιμες παραμορφώσεις έχουν θέση οι ορθοπαιδικές επεµβάσεις. Η αντιµετώπιση της σπαστικότητας με φάρμακα και βουτυλλινική τοξίνη πρέπει να ακολουθείται από απαραίτητα προγράµµατα κινησιοθεραπείας, εργοθεραπείας και επανεκπαίδευσης της κίνησης για να επιτευχθεί το μέγιστο λειτουργικό αποτέλεσμα.

Η παρέµβαση στη σπαστικότητα γίνεται πάντα βάσει των αναγκών του ασθενούς και προέχει η λειτουργικότητα και αυτοεξυπηρέτησή του.

Σύνθετο τοπικό αλγεινό σύνδροµο
Πρόκειται για µια κλινική οντότητα πού εµφανίζεται αρκετά συχνά ( 12-70%) σε άτoµα πού έχουν υποστεί Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο και αφoρά συνήθως στο άνω άκρο.

Συνήθως εµφανίζεται µε καυσαλγίες, περιορισµό του εύρους κίνησης των αρθρώσεων κυρίως ώµου, καρπού και άκρας χείρας, οίδηµα, αύξηση µυϊκού τόνου και θερµοκρασίας, υπεριδρωσία κ.λ.π. Η έγκαιρη διάγνωση είναι το κλειδί για την πρόληψη και την θεραπεία

Η Βιολογική επανατροφοδότηση (Biofeedback - BFB)
Αποτελεί ένα αποτελεσµατικό κλινικό θεραπευτικό βοήθημα στον τοµέα της επανεκπαίδευσης στην αποκατάσταση του ΑΕΕ. Στόχο αποτελεί η επανεκπαίδευση αδύναμων μυών.

Η συσκευή μας δίνει σήμα ηχητικό ή και οπτικό. Με τον τρόπο αυτό ο ασθενής εκπαιδεύεται στην αίσθηση της αυξημένης μυϊκής δραστηριότητας, ενώ παρακολουθεί τις ενισχυμένες αντιδράσεις του στο μόνιτορ του biofeedback. Έτσι μπορεί να επικεντρώσει την προσοχή του στην αναγνώριση αυτής της αίσθησης και κατορθώνει καλύτερη κίνηση.

Σημαντικό ρόλο για να υπάρχουν οφέλη από την τεχνική του biofeedback παίζει η ακέραιη ιδιοδεκτική αίσθηση που μας δίνει πληροφορίες για τη θέση μελών του σώματος μας κατά την κίνηση. Ο Φυσίατρος-Ιατρός Αποκατάστασης είναι ο ειδικός στο να διακρίνει ποιοι ασθενείς χρειάζονται το biofeedback.

Ψυχογενείς διαταραχές
Η εγκεφαλική βλάβη µπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη και άλλες ψυχικές διαταραχές. Η έγκαιρη αναγνώριση και αντιµετώπιση µπορεί να βελτιώσει τόσο την ψυχική κατάσταση του ασθενούς, όσο και τη συνεργασία του στην αποκατάσταση.

Θεραπευτικά τον πρώτο λόγο έχει η φαρµακευτική θεραπεία και κυρίως τα νεότερα αντικαταθλιπτικά φάρµακα. Σπουδαίας σημασίας είναι η ενθάρρυνση και επιβράβευση του ασθενούς για την προσπάθεια που κάνει, γιατί υπάρχει κίνδυνος να απογοητευθεί και να μην θέλει να συμμετέχει στην θεραπεία καθώς και η ψυχολογική υποστήριξη και των συγγενικών προσώπων.

Διορθωτικές και λειτουργικές επεµβάσεις ηµιπληγικού άνω και κάτω άκρου
Σκοπός των χειρουργικών επεµβάσεων είναι να επιτευχθεί η κινητοποίηση και η εύκολη περιποίηση των ασθενών καθώς επίσης η βάδιση, στις περιπτώσεις που υπάρχει αυτή η δυνατότητα .Για παράδειγμα στα κάτω άκρα οι επεµβάσεις που µπορούν να βοηθήσουν στην λειτουργική αποκατάσταση των ασθενών είναι οι διατοµές τενόντων ή µυών ή οι επιµηκύνσεις αυτών

Συμπερασματικά
Η πλειοψηφία των ασθενών με ΑΕΕ έχουν και συνοδά ιατρικά προβλήματα που χρήζουν παρακολούθησης και θεραπευτικών παρεμβάσεων (υπέρταση, καρδιακή νόσος, διαβήτης κ.α.).

Η σωστή αντιμετώπιση μειώνει τον κίνδυνο νέου ΑΕΕ και αυξάνει την επιβίωση. Η Αποκατάσταση δεν τελειώνει όταν ο ασθενής εξέλθει του νοσοκομείου και οι ασθενείς ωφελούνται από τη συνεχιζόμενη θεραπεία. Η κατάθλιψη, η μειωμένη σεξουαλικότητα, η δυσκολία στις μεταφορές και την οδήγηση αλλά και η σπαστικότητα καθιστούν απαραίτητη τη χρόνια παρακολούθηση του ασθενούς.

Πηγές:
Έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό ΥΓΕΙΑ και ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ, ΤΕΥΧΟΣ 5ο, ΟΚΤ-ΔΕΚ 2005