Καλπάζουν άνοια και Alzheimer, λένε έρευνες

Η άνοια αποτελεί μία «επικείμενη κρίση δημοσίας υγείας». Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής και ο τρόπος ζωής είναι παράγοντες οι οποίοι συμβάλλουν στη μελλοντική έξαρση της νόσου.

Σύμφωνα με έρευνες, 46,8 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν αυτή τη στιγμή με άνοια, αλλά ο αριθμός αυτός αναμένεται να διπλασιάζεται κάθε 20 χρόνια.
Η άνοια έχει πολλές και διαφορετικές μορφές. Μια από τις πιο συνηθισμένες είναι η νόσος Αλτσχάιμερ.

Κοινό χαρακτηριστικό των ασθενειών είναι ότι τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου δεν λειτουργούν πλέον όπως θα έπρεπε. Έτσι μπορεί να υπάρχει διαταραχή μνήμης, διαταραχή στο λόγο, στη γραφή και στην ανάγνωση, διαταραχή στον προγραμματισμό, στην προσοχή και στην κρίση. Όλα αυτά δυσχεραίνουν σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα των ανοϊκών ασθενών.

Υπαίτιες για τη νόσο Αλτσχάιμερ θεωρούνται δύο πρωτεΐνες: η βήτα-αμυλοειδής και η πρωτεΐνη «Ταυ». Η ασθένεια εκδηλώνεται όταν η συγκέντρωση των πρωτεϊνών αυτών τόσο στην εξωτερική όσο και στην εσωτερική επιφάνεια των νευρικών κυττάρων αυξάνεται, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εγκεφαλικές πλάκες, καταστρέφοντας έτσι τις νευρικές ίνες και τις νευρικές συνάψεις, οι οποίες μεταφέρουν πληροφορίες μεταξύ των κυττάρων.

Σύμφωνα με το Γερμανικό Ίδρυμα για τη Νόσο Αλτσχάιμερ, στο 60 % των ανθρώπων που πάσχουν από άνοια έχει διαγνωστεί Αλτσχάιμερ. Βάσει σχετικών εκτιμήσεων, μέχρι το 2050 ο αριθμός τους αναμένεται να διπλασιαστεί. Οι επιστήμονες δίνουν μάχη με το χρόνο προκειμένου να προλάβουν την περαιτέρω εξάπλωση της νόσου και να την αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν φάρμακα που να μπορούν να βοηθήσουν τους πάσχοντες από Αλτσχάιμερ. Κάποια στιγμή θα είναι διαθέσιμη μια αποτελεσματική θεραπεία, ωστόσο παραμένει ασαφές πότε ακριβώς θα συμβεί αυτό, επισημαίνουν οι ειδικοί.

Σε ένα όμως συμφωνούν ερευνητές και γιατροί: όσο πιο έγκαιρα γίνει η διάγνωση, τόσο καλύτερα μπορεί να επηρεαστεί η πορεία και η εξέλιξη της νόσου. Έτσι μπορεί να ξεκινήσει εγκαίρως και η σχετική θεραπεία.

Όπως επισημαίνουν ωστόσο ειδικοί, τα φάρμακα, η θεραπεία και η φροντίδα των ασθενών θα πρέπει να αποτελούν μέρη ενός συνολικού σχεδίου θεραπείας του ασθενούς. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να μπει «φρένο» στην εξέλιξη της νόσου, ενώ οι ασθενείς μπορούν να αντεπεξέλθουν για μεγαλύτερο διάστημα στην καθημερινότητά τους χωρίς τη βοήθεια τρίτων.

premium.paratiritis