Γάμος:  Όταν προτεραιότητα έχει ο ρόλος της μητέρας

Όλοι ξέρουμε πολύ καλά πως κάνοντας παιδιά οι προτεραιότητες της ζωής μας σε πολύ μεγάλο βαθμό αλλάζουν. Αντί να σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, στο προσκήνιο τώρα μπαίνει και ένα μικρό πλασματάκι του οποίου έχουμε την ευθύνη. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα ζευγάρια όταν έρχεται η ώρα να αποκτήσουν το πρώτο τους παιδί, λόγω της μεγάλης φροντίδας που χρειάζεται το νεογνό. Μήπως όμως το γεγονός ότι βάζουμε στο επίκεντρο της υπόλοιπης ζωής μας τα παιδιά και αφήνουμε στην άκρη τον σύζυγο και τον εαυτό μας δεν είναι και η πιο σωστή επιλογή που θα μπορούσαμε να κάνουμε για τη μακροχρόνια ευτυχία μας; Γιατί άραγε αυτό μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα;

Αρχικά, βάζοντας στο επίκεντρο της ζωής μας μόνο το ρόλο του γονέα και την ευτυχία του παιδιού μας, πολλές φορές μειώνουμε τη σημαντικότητα του συζυγικού ρόλου. Και τι σημαίνει αυτό; Πως αρχίζουμε να παραμελούμε την εμφάνισή μας, σταματάμε να περνάμε χρόνο σαν ζευγάρι με τον σύντροφό μας και τα μόνα θέματα που συζητάμε είναι τα ζητήματα των παιδιών. Αναμφίβολα, η ανατροφή ενός παιδιού απαιτεί θυσίες, είναι όμως πολλές οι φορές που αναρωτιόμαστε ποια είναι αυτή η λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο γονεϊκό και το συζυγικό ρόλο.

Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικός ο συζυγικός ρόλος;

Ξεκινώντας, οφείλουμε να θυμόμαστε πως ο σύζυγός μας είναι αυτός (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι αυτός!) που μας ενέπνευσε την επιθυμία για δημιουργία οικογένειας. Δεν σημαίνει πως κάνοντας ένα γάμο βάζουμε στον αυτόματο πιλότο τις ανάγκες του ίδιου του γάμου. Κανένας γάμος, όσο στέρεες βάσεις και να έχει, δεν μπορεί να κρατηθεί από μόνος του ζωντανός και ευτυχισμένος. Χρειάζεται φροντίδα, χρόνο και μεγάλο ενδιαφέρον και από τις δύο πλευρές. Ο γάμος είναι ένα οικοδόμημα που χρειάζεται συνεχή προσοχή. Δεν είμαστε συγκάτοικοι με τον σύζυγο αλλά ζευγάρι και αυτό σημαίνει πως ο κάθε ένας χρειάζεται να επενδύσει σε αυτή τη σχέση.

Μπορεί να θεωρούμε πως δίνοντας χρόνο στο γάμο μας και αφήνοντας κάποιες φορές τα παιδιά λίγο πιο πίσω (π.χ. κανονίζοντας για λίγες ημέρες μια εκδρομή σαν ζευγάρι ή βγαίνοντας για φαγητό μόνοι μας) τα παιδιά μας θα ζημιωθούν, συμβαίνει όμως το ακριβώς αντίθετο. Τους δίνουμε ένα πολύ σπουδαίο παράδειγμα που και τα ίδια μεγαλώνοντας θα πρέπει να ακολουθήσουν. Και ποιο είναι αυτό; Το να βάλουν στη ζωή τους ένα σύντροφο που θα τους έχει προτεραιότητα. Επιπρόσθετα, οι ανικανοποίητοι και παραμελημένοι γονείς δίνουν στα παιδιά ένα μήνυμα πως ο γάμος κάνει τους ανθρώπους δυστυχισμένους ή πολλές φορές θεωρούν πως τα ίδια τα παιδιά ευθύνονται για τη δυστυχία των γονέων.

Σκεφτείτε πως τα παιδιά μας μένουν κοντά μας για κάποια χρόνια μέχρι την ενηλικίωσή τους και μετά ανοίγουν τα φτερά τους και φεύγουν. Τα παιδιά φεύγουν, ο σύζυγος όμως μένει. Αν λοιπόν έχουμε αφήσει αφρόντιστο το γάμο μας, μετά θα κάνουν την εμφάνισή τους και τα σοβαρά προβλήματα που ίσως τα προηγούμενα χρόνια επισκιάζονταν λόγω των παιδιών. Έχετε παρατηρήσει τα ζευγάρια αυτά που μετά από 20 ή και 30 χρόνια γάμου αποφασίζουν να χωρίσουν;

Παραπάνω αναφέρθηκαν ορισμένοι σημαντικοί λόγοι για να κρατήσουμε στις προτεραιότητές μας τη φροντίδα του γάμου μας. Αυτός είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος, όχι μόνο για να δώσετε στο παιδί σας τα κατάλληλα μηνύματα για τον τύπο του ανθρώπου που θα πρέπει να επιλέξει να έχει δίπλα του αλλά και για να είναι και το ίδιο ευτυχισμένο. Μην ξεχνάτε, ότι ο σύζυγός σας αποτελεί τον συνοδοιπόρο σας στην ανατροφή του παιδιού. Είστε δύο και όχι ένας! Και να θυμάστε χαρούμενοι σύζυγοι = χαρούμενα παιδιά!