9 Νοεμβρίου 2021: Ημέρα Ανοιχτών Ιατρείων Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας

Με το μήνυμα “Ισότητα στην Παρηγορική Φροντίδα. Δεν αφήνουμε κανέναν πίσω!”, νοσοκομεία από όλη τη χώρα συντονίζονται για 5η συνεχή χρονιά για να γιορτάσουν την Ημέρα Ανοιχτών Ιατρείων Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας. Φέτος, στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιείται συγκέντρωση υπογραφών σε μια επιστολή στήριξης την οποία έχουν ήδη υπογράψει εκπρόσωποι της επιστημονικής κοινότητας και ασθενών.

“Τα Ιατρεία Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας (ΙΠ&ΠΦ) των δημοσίων νοσοκομείων της χώρας λειτουργούν εδώ και χρόνια χάρη στην επιμονή, την ευαισθησία και την εθελοντική εργασία εξειδικευμένων λειτουργών υγείας. Είναι τα ιατρεία στα οποία ακουμπούν τον πόνο, την αγωνία και συχνά την απελπισία τους οι πάσχοντες από σοβαρό “υποφέρειν”, εκεί που εκατοντάδες συνάνθρωποί μας κάθε χρόνο ξαναβρίσκουν το χαμόγελό τους. Η εμπειρία από την πανδημία covid 19, ωστόσο, μας έδειξε περίτρανα ότι κανένας υγειονομικός θεσμός δεν είναι δυνατόν να στηρίζεται αποκλειστικά στον ηρωϊσμό ακόμη και όταν αυτός φτάνει στα όρια της αυτοθυσίας”, τονίζουν οι υπογράφοντες την επιστολή. Κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σημειώνοντας ότι: “Είναι πλέον επείγουσα εθνική ανάγκη τα Ι.Π.& Π.Φ. να ενταχθούν με πλήρη υποστήριξη στον νέο νομοσχέδιο περί Παρηγορικής Φροντίδας” και ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων που αφορούν την πλήρη και απρόσκοπτη πρόσβαση σε Θεραπεία Πόνου και Παρηγορική Αγωγή όσων την έχουν ανάγκη, σε κάθε γωνιά της χώρας, μέσα από τα συγκεκριμένα ιατρεία.

Τα Ι.Π.&Π.Φ. θα λειτουργούν για τους ασθενείς όλης της χώρας ταυτόχρονα από τις 10 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα της Τρίτης 9 Νοεμβρίου 2021. Η λίστα των ιατρείων είναι αναρτημένη εδώ.

Μπορείτε να συμβάλλετε στην καμπάνια υπογράφοντας και εσείς την επιστολή στήριξης εδώ.

Ακολουθούν δύο χαρακτηριστικά μηνύματα ασθενών προς Ιατρεία Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας της χώρας μας:

Είμαι ο Τ. Γ. από τις Σέρρες, και με αυτή την επιστολή θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για το ιατρικό, νοσηλευτικό προσωπικό σας. Εδώ και 34 χρόνια πάσχω από τη νόσο του Crohn και έχω νοσηλευτεί κατά καιρούς σε περιφερειακά νοσοκομεία της χώρας μας αλλά και σε κρατικά νοσοκομεία της Μ.Βρετανίας, το St Mary’sHospital του Λονδίνου. Έτσι έχοντας τόση εμπειρία και τόσες εικόνες από νοσοκομεία μπορώ να πω ότι τώρα που είμαι κάτω από τη Σκέπη του Θεού αλλά και του ‘’Θεαγένειο-Ιατρείο πόνου’’ αισθάνομαι τόσο πολύ ικανοποιημένος ,αλλά και τόσο ασφαλής. Όσες ευχές, όσα ευχαριστώ και να σας πω

θα είναι λίγο για όλα αυτά που αισθάνομαι για σας κα Ανίσογλου και για τις συνεργάτιδες σας. Είναι λίγο γιατί χάρη σε σας αισθάνομαι πλέον ασφαλής. Είναι λίγο γιατί έχω εσάς τους «δικούς μου» άνθρωπος στους οποίους μπορώ να βασιστώ. Μπορώ να βασίζομαι πάνω σας γιατί εκτός του ότι έχετε πλήρη επιστημονική κατάρτιση έχετε και το καλύτερο φάρμακο, την ανθρωπιά σας, που ξέρω ότι θα σκύψετε και επιλύσετε το οποιοδήποτε πρόβλημα τώρα και στο μέλλον που θα μου παρουσιασθεί. Υ.Γ. Από καρδιάς ένα ταπεινό μικρό Ευχαριστώ. Γ. Τ. Σέρρες.

Χαίρομαι που έχω τη δυνατότητα να σας μιλήσω για την ανακάλυψή μου. Είδα με τα μάτια μου, άγγιξα με τα χέρια μου, μύρισα το άνθος της βούλησης και της ανθρωπιάς σε ένα υπόγειο. Το φως του ήλιου δεν φτάνει ποτέ, οι σωλήνες νερού απαρχαιωμένοι, ο αέρας εισβάλλει από ένα φεγγίτη μικρών διαστάσεων, που επιτρέπει μόνο να δει κάποιος τα παπούτσια των περαστικών, η ψευδοροφή προσπαθεί φιλότιμα να κρύψει καλωδιώσεις και να καλύψει υγρασίες, πάτωμα χιλιομπαλωμένο αλλά καθαρό. Εκεί, αντάμωσα εγώ ξάστερο ουρανό. Δέκα χρόνια τώρα, μετά την αφαίρεση του δεξιού άνω λοβού του πνεύμονά μου από καρκίνο, υποφέρω από χρόνιο νευροπαθητικό πόνο. Σε τούτο το μέρος προστρέχω, προσδοκώντας ανακούφιση. Δεν το διάλεξα τυχαία το αγαπημένο μου υπόγειο. Οι απαιτήσεις σαφείς, οι συστάσεις εξαιρετικές. Άριστη γνώση, φιλότιμο, ανθρωπιά. Σήμερα, ύστερα από τόσα χρόνια, όχι μόνο το επιβεβαιώνω, αλλά μιλώ στεντόρεια για φίλους, που διαθέτουν τη γνώση, την ψυχή και την αλήθεια τους καθημερινά κάτω από αντίξοες συνθήκες, βαριά πληγωμένους από τη μη αναγνώριση της δουλειάς και της προσφοράς τους από την πολιτεία. Σκύβουν πάνω στον πόνο δαμάζοντάς τον.

Δεν ζητούν ανταπόδοση, προσμένουν μόνο ένα ισχνό χαμόγελο λύτρωσης. Πιστεύω ακράδαντα πως τους κρατούν δυνατούς, ακμαίους και άγρυπνους στις επάλξεις, η ικανοποίηση και η ευγνωμοσύνη που αντιφεγγίζουν στα μάτια μας, στο πονεμένο βλέμμα όλων των ασθενών, οι οποίοι παλεύουμε σκληρά με το μαρτύριο του πόνου. Βέβαια, ανάμεσα σε εμάς, τους ασθενείς, υπάρχουν άνθρωποι οργισμένοι, αγενείς, αγνώμονες, ο καθείς ανάλογα με τον χαρακτήρα και την ποιότητα που φέρει. Και όμως, όλοι αδιακρίτως αντιμετωπίζονται και περιθάλπονται με την ίδια ευσυνειδησία, την ίδια υπομονή και το ίδιο σθένος. Ως πολίτης ετούτης της χώρας, που δυστυχώς για λόγους υγείας, περιπλανήθηκα στα δημόσια νοσοκομεία της Αθήνας, οφείλω να επικεντρωθώ στο γεγονός, πως οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό τους, επιβάλλεται να απολαμβάνουν τον απόλυτο σεβασμό όλων μας, πράγμα που πρέπει να αποδεικνύουμε καθημερινά με την καταπολέμηση της παρατηρούμενης «αδημίας» στους αγώνες τους για καλύτερες συνθήκες εργασίας και αμοιβής. Η σημασία του παρόντος ορίζεται από τον βαθμό διορατικότητας και εφαρμογής στο μέλλον, μετατρέποντας τη μελαγχολία σε αγώνες, όπου βρεθούμε, όπου σταθούμε, δημιουργώντας μοχλούς πίεσης στους αρμόδιους. Με τον σεβασμό και την αγάπη μου προς το ανθρώπινο δυναμικό του Ιατρείου Πόνου του Ιπποκράτειου νοσοκομείου Αθηνών. Π. Α.