ΠΟΕΔΗΝ: Οι 16 πληγές του ΕΣΥ - Βρίσκεται σε λειτουργικό αδιέξοδο...

Σε λειτουργικό αδιέξοδο βρίσκεται το ΕΣΥ, με σειρά από προβλήματα που χρειάζονται άμεση λύση. Αν και μεσολάβησαν τρία έτη πανδημίας, στη διάρκεια της οποίας ανεδείχθη ο αναντικατάστατος και ανεκτίμητος ρόλος του, δεν αντιμετωπίστηκαν οι χρόνιες παθογένειες της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης.

Τα παραπάνω επισημαίνονται από την Ομοσπονδία εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ). Οι εργαζόμενοι κάνουν λόγο για σοβαρές ελλείψεις προσωπικού, εξαιτίας των οποίων - σε πολλές περιπτώσεις - δεν μπορεί να αξιοποιηθεί ο υπερσύγχρονος εξοπλισμός που προσφέρθηκε στο ΕΣΥ με δωρεές στη διάρκεια της πανδημίας.

Το προεδρείο της ΠΟΕΔΗΝ εκφράζει τη διαφωνία του με τις συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα, με ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών, αλλαγή Νομικής Μορφής των Νοσοκομείων από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ, απογευματινά χειρουργεία και επιστροφή εργολάβων.

Όπως αναφέρει, τα κύρια προβλήματα που παρατίθενται είναι τα ακόλουθα:

Ο κτιριακός εξοπλισμός, σε αρκετές περιπτώσεις, είναι σε άσχημη κατάσταση, με επικινδυνότητα για την ανάπτυξη ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων.
50 Νοσοκομεία στα νησιά και την Περιφέρεια, έχουν απωλέσει τον δευτεροβάθμιο χαρακτήρα τους λόγω έλλειψης γιατρών βασικών ειδικοτήτων και Νοσηλευτικού Προσωπικού.
Η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση καρκινοβατεί. Το σύστημα ψυχικής υγείας στηρίζεται σε μεγάλο ποσοστό στη λειτουργία των τριών εναπομεινάντων Ψυχιατρικών Νοσοκομείων τα οποία θα πρέπει να συνεχίσουν και να αναβαθμίσουν τη λειτουργία τους. Οι Ψυχιατρικοί Τομείς των Γενικών Νοσοκομείων στενάζουν από υπεράριθμους ασθενείς.
Πολλές δραστηριότητες και τμήματα δεν περιγράφονται στα οργανογράμματα των Νοσοκομείων. Θα πρέπει να υπάρξει τροποποίηση του πλαισίου οργάνωσης των Νοσοκομείων Π.Δ. 87/1986 και έκδοση νέων σύγχρονων Οργανισμών.
Γενεσιουργός αιτία των ανυπέρβλητων προβλημάτων είναι το χαμηλότατο ύψος των Δημόσιων Δαπανών Υγείας που είναι 5% του ΑΕΠ. Ο μέσος όρος των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Δημόσιες Δαπάνες Υγείας είναι 7,5% του ΑΕΠ. Με τέτοιο ύψος δαπανών υποβαθμίζεται συνεχώς η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, η πρόσβαση καθίσταται δύσκολη και άνιση και εκτινάσσονται οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας, οι οποίες βρίσκονται στο 40% των συνολικών δαπανών για την υγεία (από τις τρεις μεγαλύτερες της Ευρώπης).
Οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις στα Νοσοκομεία υπερβαίνουν το 1,2 δισ. ευρώ.
Στα Νοσοκομεία οι κενές οργανικές θέσεις είναι χιλιάδες με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται οι ασθενείς και το προσωπικό να βρίσκεται στα όρια της εργασιακής εξάντλησης. Τα τελευταία 25 χρόνια είχαμε αρνητικό ρεκόρ μαζικών αποχωρήσεων από το ΕΣΥ. 10.000 υγειονομικοί αποχώρησαν. Το 2022 αποχώρησαν 5.000 υγειονομικοί, 3.800 μόνιμοι και 1.200 συμβασιούχοι. Το έτος 2023 τους πέντε πρώτους μήνες που διατίθενται στοιχεία στο Υπουργείο Εσωτερικών αποχώρησαν 1.526 μόνιμοι υγειονομικοί και 480 συμβασιούχοι. Σε 17 μήνες αποχώρησαν 7.000 υγειονομικοί. Το ένα αρνητικό ρεκόρ καταρρίπτει το άλλο.
20.000 συμβασιούχοι (επικουρικοί, ΟΑΕΔ, ΣΟΧ) εργάζονται στα Νοσοκομεία διαφόρων ειδικοτήτων επί πολλά έτη (πολλοί πάνω της πενταετίας). Παρότι υπήρχε δέσμευση για την μονιμοποίησή τους παραμένουν σε διαρκή ομηρία με συνεχείς ανανεώσεις των συμβάσεων. Οι εργολάβοι προσφέρουν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Κοστίζουν πολύ περισσότερα χρήματα στα Νοσοκομεία από την στελέχωση με συμβασιούχο προσωπικό των υπηρεσιών στήριξης (καθαριότητα, εστίαση, φύλαξη). Οι εργολάβοι βρίσκονται προ των πυλών. Σε πολλά Νοσοκομεία ολοκληρώνονται οι διαγωνισμοί και επιστρέφουν.
Τα περιφερειακά Νοσοκομεία, της νησιωτικής και ηπειρωτικής χώρας έχουν μετατραπεί εδώ και χρόνια σε κέντρα διακομιδών με μεγάλη επικινδυνότητα για τους ασθενείς λόγω καθυστερήσεων και μεγάλη οικονομική επιβάρυνση των συγγενών που πρέπει να ακολουθούν τους ασθενείς στα Νοσοκομεία που διακομίζονται.
Στη χώρα μας λειτουργούν 3,5 νοσοκομειακές κλίνες ανά 1.000 κατοίκους εν αντιθέσει με το μέσο όρο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βρίσκεται στο 5,3 νοσοκομειακές κλίνες ανά 1000 κατοίκους. Στα προβλήματα της στελέχωσης και του μειωμένου αριθμού νοσοκομειακών κλινών, ιδίως πνευμονολογικές και παθολογικές, οφείλεται η ανάπτυξη φανερών και κρυφών ράντζων στα Νοσοκομεία. Την περίοδο των Μνημονίων κλείνανε Νοσοκομεία και κλινικές και τώρα τα βρίσκουμε μπροστά μας σε ράντζα. Παθολογικά και πνευμονολογικά περιστατικά νοσηλεύονται σε κλινικές άλλων παθήσεων με κίνδυνο ανάπτυξης νοσοκομειακών λοιμώξεων που στη χώρα μας είναι από τους υψηλότερους στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
40% των χειρουργικών αιθουσών είναι κλειστές με αποτέλεσμα να έχουμε αναμονές για τακτικά χειρουργεία και τρία έτη. Αντί προσλήψεων, για να λειτουργήσουν όλες οι χειρουργικές αίθουσες, προωθούνται τα απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή.
Σε πολλές περιπτώσεις ο μισθός των υγειονομικών βρίσκεται στα όρια πάνω - κάτω του κατώτατου μισθού του ανειδίκευτου εργάτη (εκεί λαμβάνουν 14 μισθούς, εμείς 12 μισθούς κατ’ έτος, καθότι περιέκοψαν τα δώρα εορτών και το επίδομα αδείας την περίοδο των μνημονίων και όταν «βγήκαμε» από τα Μνημόνια «ξέχασαν» να τα επαναφέρουν). Οι πρόσθετες αμοιβές νυχτερινών, αργιών με πλήρη κυκλικά ωράρια είναι 100 ευρώ ο μήνας.
Δεν υλοποιήθηκε το δίκαιο αίτημα της ένταξής μας στα ΒΑΕ. Δεν μπορούν οι υγειονομικοί να εργάζονται 67 ετών και να προσφέρουν ασφαλείς υπηρεσίες. Αντιμετωπίζουν μυοσκελετικά προβλήματα μετά την 20ετία και χιλιάδες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας (καρκίνο, αυτοάνοσα).
Ο θεσμός του προσωπικού ιατρού έμεινε μετέωρος αφού δεν προσελκύει το ενδιαφέρον γιατρών ιδιωτών. Εγγράφηκαν 3.500 ως προσωπικοί ιατροί εκ των οποίων οι 2300 από τις Μονάδες του ΕΣΥ Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης και 1.200 Ιδιώτες.
Διαχρονικά είναι τα προβλήματα στη στελέχωση του ΕΚΑΒ. Εξάλλου και το 2016 εκδόθηκε ανακοίνωση από την ΠΟΕΔΗΝ για ασθενείς που χάνουν άδικα τη ζωή τους λόγω έλλειψης ΕΚΑΒ, δίνοντας φωτογραφίες στη δημοσιότητα με διακομιδές σε καρότσες φορτηγών ακόμα και σε χούφτα μπουλντόζας. Όπως και σήμερα.
Μείζον είναι το ζήτημα της ασφάλειας του προσωπικού. Δέχονται συνεχώς επιθέσεις από άτομα, ασθενείς, συνοδούς που επιδεικνύουν επικίνδυνη παραβατική συμπεριφορά. Οι περισσότεροι ξυλοδαρμοί συμβαίνουν στα επείγοντα. Δεν φταίμε εμείς για τις πολύωρες αναμονές στα ΤΕΠ, για τις ελλείψεις προσωπικού. Στην ημερήσια διάταξη είναι οι κλοπές και οι βανδαλισμοί. Απαιτείται βελτίωση των μέτρων ασφαλείας, αύξηση του αριθμού των Φυλάκων και αλλαγή του θεσμικού πλαισίου (υποβολή μηνύσεων από Διοικήσεις).