Μετά από σοβαρά εγκαύματα, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Η διεπιστημονική θεραπεία είναι σημαντική για την ελαχιστοποίηση των ψυχολογικών και σωματικών ουλών.

Στην καθημερινή ζωή, τα εγκαύματα αντιμετωπίζονται κυρίως ως επιφανειακές δερματικές βλάβες που επουλώνονται χωρίς μεγάλες ουλές.

Τα σοβαρά εγκαύματα που επηρεάζουν το δέρμα και τους υποκείμενους ιστούς και οδηγούν σε μόνιμες βλάβες είναι ευτυχώς σπάνια. Μπορούν να στιγματίσουν τους ασθενείς και, στη χειρότερη περίπτωση, να τους περιορίσουν για όλη τους τη ζωή.

Οι άνδρες αποτελούν την πλειονότητα των θυμάτων εγκαυμάτων, αντιπροσωπεύοντας το 71% των παθόντων. Λίγο κάτω από το 10 % είναι παιδιά ηλικίας κάτω των δέκα ετών, ενώ οι έφηβοι ηλικίας δέκα έως 19 ετών παθαίνουν κάπως λιγότερο συχνά (περίπου 6 %).

Η ηλικιακή ομάδα αιχμής είναι οι ενήλικες ηλικίας 20 έως 59 ετών με ποσοστό σχεδόν 60 %, ακολουθούμενη από την ηλικιακή ομάδα άνω των 60 ετών με ποσοστό περίπου 25 %.

Τα στοιχεία αυτά έρχονται σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη υπόθεση ότι από εγκαύματα προσβάλλονται κυρίως τα μικρά παιδιά.

Περίπου τα δύο τρίτα των τραυματισμών συμβαίνουν στο σπίτι.

Η άμεση έκθεση σε φλόγες (52%) και τα εγκαύματα από ζεματισμούς (23%) είναι οι πιο συχνές αιτίες.

Σύμφωνα με μελέτη του 2005, τα εγκαύματα από ζεστά νερά ευθύνονται για περισσότερα από 70% των παιδιών. Μπορεί να προκληθούν από την επαφή με ζεστά ποτά, ζεστό νερό βρύσης ή μαγειρικό λάδι, ατμό ή καυτά αέρια.

Χημικές ουσίες όπως οξέα ή αλκάλια μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια βλάβη στους ιστούς με τα εγκαύματα. Αυτό αναφέρεται ως χημικό έγκαυμα ή χημικό έγκαυμα.

Πηγές:
Pharmazeutische Zeitung

Ειδήσεις υγείας σήμερα
13ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ασθενών: Οι ασθενείς και το αύριο της Υγείας
Συναγερμός για τη μικροβιακή αντοχή - Τι εντόπισε σε ελληνικά νοσοκομεία κλιμάκιο του ECDC
Γυναίκες ηγέτιδες στον χώρο του φαρμάκου