Ο αποκλεισμός της πρωτεΐνης GDF-15 (παράγοντας αυξητικής διαφοροποίησης-15) με το μονοκλωνικό αντίσωμα ponsegromab αύξησε το σωματικό βάρος και ανακούφισε τα συμπτώματα της καχεξίας του όγκου σε καρκινοπαθείς σε μια μελέτη φάσης 2.

Τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ιατρικής Ογκολογίας (ESMO) στη Βαρκελώνη.

Η καρκινική καχεξία είναι ένα πολυπαραγοντικό μεταβολικό σύνδρομο εξάντλησης που χαρακτηρίζεται από ανορεξία, ακούσια απώλεια βάρους που αφορά τόσο τους σκελετικούς μύες όσο και τους λιπώδεις ιστούς, προοδευτική λειτουργική έκπτωση και μειωμένη επιβίωση.

Οι θεραπευτικές στρατηγικές για αυτή τη σοβαρή κατάσταση είναι πολύ περιορισμένες.

Ο παράγοντας αυξητικής διαφοροποίησης 15 (GDF-15) είναι μια κυτταροκίνη που εμπλέκεται στην καρκινική καχεξία και μπορεί να αποτελεί τόσο βιοδείκτη της καρκινικής καχεξίας όσο και δυνητικό θεραπευτικό στόχο.

Το Ponsegromab είναι ένα ισχυρό και επιλεκτικό εξανθρωπισμένο μονοκλωνικό αντίσωμα που αναστέλλει τη μεσολάβηση του GDF-15 στη σηματοδότηση.

Προκλινικά και προκαταρκτικά δεδομένα φάσης 1 υποδηλώνουν ότι η μεσολαβούμενη από την ponsegromab αδρανοποίηση του κυκλοφορούντος GDF-15 μπορεί να οδηγήσει σε βελτίωση των βασικών χαρακτηριστικών της καχεξίας.

Ο πρωταρχικός στόχος αυτής της μελέτης φάσης 2 είναι να αξιολογηθεί η επίδραση της ponsegromab στο σωματικό βάρος σε ασθενείς με καρκίνο, καχεξία και αυξημένες συγκεντρώσεις GDF-15.

Οι δευτερεύοντες στόχοι περιλαμβάνουν την αξιολόγηση της σωματικής δραστηριότητας, της σωματικής λειτουργίας, της ακτιγραφίας, της όρεξης, της ναυτίας και του εμέτου, της κόπωσης και της ασφάλειας.

Οι διερευνητικοί στόχοι περιλαμβάνουν την αξιολόγηση της φαρμακοκινητικής, της φαρμακοδυναμικής, της ανοσογονικότητας, του δείκτη οσφυϊκής σκελετικής μυϊκής μάζας και των Κριτηρίων Αξιολόγησης Ανταπόκρισης σε Συμπαγείς Όγκους.

Πολλοί λοιπόν ασθενείς με καρκίνο παρουσιάζουν απώλεια βάρους και μυών, η οποία μεταξύ άλλων υποβαθμίζει σημαντικά την ποιότητα ζωής τους. Οι ασθενείς συχνά δεν έχουν επίσης τη δύναμη να αντέξουν τις κακουχίες της θεραπείας του καρκίνου.

Συνεπώς, η καχεξία αυξάνει επίσης τον κίνδυνο θανάτου για τους ασθενείς.

Προς το παρόν δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία - με πιθανή εξαίρεση τον αγωνιστή των υποδοχέων της γκρελίνης αναμορελίνη, ο οποίος έχει εγκριθεί στην Ιαπωνία, και το αντιψυχωσικό φάρμακο ολανζαπίνη, το οποίο πέτυχε ένα ορισμένο αποτέλεσμα σε μια τυχαιοποιημένη μελέτη.

Πιο πρόσφατες μελέτες έχουν συνδέσει την καχεξία με την κυτταροκίνη GDF-15, η οποία πιστεύεται ότι εμπλέκεται στη ρύθμιση της όρεξης στον ρομβοειδή εγκέφαλο.

Αυτό ώθησε την εταιρεία Pfizer να δοκιμάσει κλινικά την επίδραση του μονοκλωνικού αντισώματος Ponsegromab, το οποίο εξουδετερώνει το GDF-15.

Αφού το ponsegromab αποδείχθηκε ασφαλές σε μια μελέτη φάσης 1b και βελτίωσε το βάρος, την όρεξη και τη σωματική δραστηριότητα σε καρκινοπαθείς με αυξημένες συγκεντρώσεις GDF-15 στο αίμα, ξεκίνησε μια μελέτη φάσης 2 σε 11 χώρες όπου συγκρίθηκαν 3 διαφορετικές δόσεις με εικονικό φάρμακο.

Στη μελέτη συμμετείχαν 187 ασθενείς που έπασχαν από μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα (NSCLC), καρκίνο του παγκρέατος και καρκίνο του παχέος εντέρου και είχαν χάσει βάρος: ένας στους δύο ασθενής είχε δείκτη μάζας σώματος μικρότερο από 20.

Οι στόχοι της θεραπείας ήταν η αύξηση του σωματικού βάρους και η μείωση των συμπτωμάτων καχεξίας.

Όπως αναφέρουν ο John Groarke από την Ερευνητική Μονάδα Εσωτερικής Ιατρικής της Pfizer στην Τάμπα/Φλόριντα και οι συνεργάτες του, υπήρξε αύξηση του σωματικού βάρους κατά τη διάρκεια των 12 εβδομάδων της μελέτης σε όλες τις δόσεις.

Το πλεονέκτημα έναντι της ομάδας του εικονικού φαρμάκου ήταν 1,22 kg στην ομάδα των 100 mg, 1,92 kg στην ομάδα των 200 mg και 2,81 kg στην ομάδα των 400 mg. Και οι 3 διαφορές ήταν στατιστικά σημαντικές.

Στην ομάδα των 400 mg παρατηρήθηκαν βελτιώσεις σε διάφορους τομείς του φαινοτύπου της καχεξίας.

Αυτές περιελάμβαναν μια αύξηση 5,07 μονάδων στη λειτουργική αξιολόγηση της θεραπείας της καχεξίας από την ανορεξία - υποκλίμακα καχεξίας (FAACT-ACS) (η κλίμακα κυμαίνεται από 0 έως 48 μονάδες) και μια αύξηση 2,62 μονάδων στην κλίμακα FAACT-5-Item Anorexia Symptom Scale (FAACT-5IASS) (η κλίμακα κυμαίνεται από 0 έως 20 μονάδες).

Η διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας αυξήθηκε κατά μέσο όρο 30,61 λεπτά την ημέρα - και εδώ, όλες οι διαφορές ήταν στατιστικά σημαντικές.

Η θεραπεία με Ponsegromab ήταν καλά ανεκτή από τους ασθενείς.

Η μόνη ειδική παρενέργεια φαίνεται να είναι η αύξηση της συστολικής αρτηριακής πίεσης κατά 9,6 mm Hg με τη δόση των 400 mg. Η παρασκευάστρια εταιρεία σχεδιάζει να ξεκινήσει μια βασική έρευνα το επόμενο έτος.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Εορταστικές ημέρες διατροφής: Δες το αλλιώς
Κίρρωση ήπατος: Όσα πρέπει να γνωρίζετε
Γιατί υπάρχει τόσο στρες στις γιορτές