Ψυχώσεις και ασθένεια

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Στην αρχή έρχεται απλά σαν προειδοποίηση και ομοιάζει με πρωτογενή επιπόλαια ψυχολογική αντίδραση, όταν γίνεται σαφές στον ασθενή ότι εφεξής θα υποβάλλεται κάθε φορά σε διαγνωστικές εξετάσεις για την εξέταση της πορείας του προβλήματός του.
Όλα πάντως είναι μέχρι στιγμής ελεγχόμενα, καθώς οι τακτικές εξετάσεις εντάσσονται στην πρόληψη. Όμως ο φθαρμένος οργανισμός κάνει την εμφάνισή του συχνά, υπενθυμίζοντας στον ασθενή πως τίποτε δεν έχει τελειώσει. Παρουσιάζεται ενίοτε επιδείνωση του προβλήματος υγείας του και ενδεχομένως παρενέργειες από την όποια φαρμακευτική θεραπεία. Τότε είναι που αρχίζουν οι φοβίες και τα ερωτήματα του τύπου ”που θα πάει αυτό?”, ”θα χειροτερέψει η κατάστασή μου?”, ”λες να πεθάνω?” Ο θεράπων ιατρός γίνεται τότε αυτόματα ψυχολόγος, προσπαθώντας παράλληλα να εξηγήσει στον ασθενή του πως έτσι μπορεί να γίνεται από ΄δω και στο εξής, πως ο οργανισμός του θα έχει μεταπτώσεις.. Προκύπτουν τότε αμφιβολίες και απορίες για την συνέχεια. Κάποια φορά κάνει την εμφάνισή του και ο πανικός. Συμβουλές τότε από τον θεράποντα ιατρό για αναπόφευκτη επίσκεψη σε ειδικό ψυχοθεραπευτή. Άλλες φοβίες τότε περί ψυχικής ανισορροπίας και ένας νέος φαύλος κύκλος αρχίζει. Μέχρι που ο ασθενής αποφασίζει να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά. Αν δεν το κάνει, η παθολογική του κατάσταση μεταλλάσεται σε ψυχοσωματική. Οι ψυχώσεις υπερτερούν των σωματικών παθήσεων. Εκείνη ακριβώς την στιγμή, η παρέμβαση του ψυχαναλυτή είναι κομβική. Εκτός και αν ο ίδιος ο ασθενής κινητοποιηθεί και βρει τις αντιστάσεις για να μην ξεπεράσει τα όρια.