O πόνος του συνάνθρωπου είναι δικός σου πόνος!

Όσο και αν ακούγεται ρομαντικό στις εποχές της αμφισβήτησης κάθε είδους αξιών, το γεγονός και μόνο ότι ο πόνος σαν φαινόμενο είναι ίδιος σε όλους τους ανθρώπους φτάνει και περισσεύει για να αποβάλλει κανείς την εξατομίκευσή του. Τα περιστατικά ζωής μοιάζουν τόσο πολύ που θάλεγε κανείς πως δεν υπάρχει η παραμικρή διαφορά. Επίσης το τέλος για όλους είναι κοινό. Δεν ωφελεί λοιπόν η καθημερινή έχθρα επειδή ”δεν είμαστε γνωστοί”. Ούτε είναι χριστιανικό το κάλεσμα. Είναι απλά ανθρωποκεντρικό. Και δεν χρειάζεται να προκύψει ασθένεια για να αφυπνιστούμε και να αναγνωρίσουμε τα κοινά με τον διπλανό μας. Τον κοινό μας πόνο και πόθο για ζωή.