”Γιατί εγώ”? Η πρώτη και τελευταία απορία του ασθενούς

Είνια γεγονός ότι με την πρώτη ματιά αυτό που παρατηρεί κανείς στην ψυχολογία του ασθενούς είναι είτε μια αυτοενοχή είτε μια μοιρολατρική - μέχρι ενός σημείου δικαιολογημένη - συμπεριφορά για το κακό που τον/την βρήκε. Η πρώτη ερώτηση προς τον εαυτό του είναι γιατί να συμβεί σε αυτόν να νοσήσει. Εμμέσως πλην σαφώς αυτή η απορία ενέχει τον κίνδυνο να βλέπουμε το κακό μακριά από εμάς. Το ίδιο συμβείνει σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, μαζικών ασθενειών και εμφυλίων συρράξεων όπου το μακριά από εμένα γίνεται ”μακριά από μας”. Έτσι και στην ασθένεια, το ”γιατί σε μένα” μεταφράζεται σε ”μακριά από μένα”. Τι δείχνει όμως αυτό? Εγωισμό, εκδικητικότητα ή μη αποδοχή της φθοράς? Ερωτήματα με απάντηση, που συνήθως δεν αρέσει. Και σας μιλά κάποιος που πέρασε από αυτό το στάδιο ως ασθενής. Ας συζητήσουμε λιγάκι. Τι λέτε?