Είμαστε ασθενείς - είμαστε οι μοναδικοί?

Δεν ξέρω πραγματικά αν ανακουφίζει το γεγονός ότι σκεπτόμαστε πως δεν είμαστε οι μοναδικοί ασθενείς στην υφήλιο, ούτε το αν υπάρχουν άλλοι σε χειρότερη θέση από εμάς. Το σίγουρο είναι ότι η πρίπτωσή μας υπάρχει και αλλού ενώ η αντιμετώπισή της ενδεχομένως να είναι εντελώς διαφορετική. Ο ασθενής οφείλει να βγει από τα στεγανά του, να αναλογιστεί πόσοι άνθρωποι σκέφτονται παράλληλα τα ίδια πράγμα και εν ανάγκη να προσπαθήσει να έλθει σε επικοινωνία μαζί τους. Οι σύλλογοι ασθενών κάνουν αυτή την δουλειά, στηρίζουν κια φέρνουν κοντά τα άτομα με την ίδια ασθενεια. Πρέπει να μοιραζόμαστε λοιπόν τις εμπειρίες μας, να εξωτερικεύουμε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μας, να ανταλάσσουμε εμπειρίες. Δεν πρόκειται περί ”κάστας” ούτε ”κλίκας” αλλά για ομάδα με συλλογική ευθύνη και προσπάθεια. Αυτό από μόνο του είναι σημαντικό. Δεν είμαστε μόνοι σε αυτό τον κόσμο.