Τα ευρήματα των πιο πρόσφατων επιστημονικών μελετών στον τομέα της σωματικής βίας είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά, καθώς δείχνουν πως επτά στους δέκα Ευρωπαίους γονείς χρησιμοποιούν το ξύλο για να τιμωρήσουν και να νουθετήσουν τα παιδιά τους, ενώ το 53% των Ελλήνων γονέων δέρνουν τα παιδιά τους για να τα τιμωρήσουν. Επιπρόσθετα, μεταξύ 70% και 99% των ερωτηθέντων γονιών στην έρευνα απάντησαν πως είναι κοινωνικά αποδεκτό το να χτυπούν τα παιδιά τους. Και ενώ όλοι μας έχουμε ακούσει τη θεωρία που λέει πως το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο πρέπει να αναρωτηθούμε πόσο πολύ τελικά ισχύει η θεωρία αυτή.

Στις περισσότερες περιπτώσεις οι γονείς λόγω απογοήτευσης, έντονου θυμού ή εκνευρισμού που βιώνουν χρησιμοποιούν τη σωματική βία θεωρώντας πως με τον τρόπο αυτό δίνουν στο παιδί ένα «μάθημα» που δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ για μια «ανάρμοστη» συμπεριφορά. Στην πλειοψηφία των φορών με τη χρήση της σωματικής βίας το παιδί θα σταματήσει την όποια «απαράδεκτη» συμπεριφορά και θα συμμορφωθεί. Έτσι, ο γονέας παίρνει το μήνυμα ότι το ξύλο είναι αποτελεσματικό και θα το χρησιμοποιήσει ξανά όταν το χρειαστεί. Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται όμως είναι ότι μπορεί το παιδί να σταματά την όποια συμπεριφορά λόγω της σωματικής βίας, όχι όμως γιατί κατάλαβε τους λόγους που η συμπεριφορά του δεν ήταν σωστή. Σταματά τη συμπεριφορά λόγω του έντονου φόβου που αναπτύσσει προς τον ίδιο τον γονέα. Όλοι μας έχουμε παρατηρήσει πως όταν ένα παιδί «τρώει» ξύλο σε συστηματική βάση στο σπίτι του, ακόμα και όταν ο γονιός πάει μόνο να το πλησιάσει, αρχίζει να τρέμει, να απομακρύνεται, ακόμα και να βάζει τα κλάματα.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί πλέον ο γονιός γίνεται αντιληπτός από το παιδί ως επικίνδυνος που μπορεί να του κάνει κακό και να το πληγώσει.

Για το μικρό παιδί, οι γονείς γίνονται αντιληπτοί ως οι άνθρωποι που το προστατεύουν από τους κινδύνους, που το φροντίζουν και το αγαπούν. Όταν λοιπόν ο γονέας αρχίζει να χρησιμοποιεί το ξύλο, η όμορφη εικόνα που έχει το παιδί για το γονιό- προστάτη καταστρέφεται ολοσχερώς. Και πρέπει να τονίσουμε στο σημείο αυτό πως η ουσιαστική σχέση μεταξύ γονέων και παιδιών είναι εξέχουσας σημασίας για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, καθώς οι γονείς αποτελούν το πρότυπο που μιμούνται τα παιδιά. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι που έχουν «φάει» πολύ ξύλο ως παιδιά γίνονται πολύ επιθετικοί ενήλικες και χρησιμοποιούν τη σωματική βία και στα δικά τους παιδιά ως μέσο τιμωρίας και επιβολής. Η σωματική βία όμως σχετίζεται και με την εμφάνιση προβλημάτων ψυχικής υγείας, όπως είναι οι αγχώδεις διαταραχές, η κατάθλιψη και η χρήση ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ.

Κλείνοντας, είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να θυμούνται πως υπάρχουν διάφοροι τρόποι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κάνουν ένα παιδί να καταλάβει πως δεν πρέπει να επαναλάβει μια συμπεριφορά. Τρόποι που δεν διακινδυνεύουν την ψυχική υγεία και μετέπειτα εξέλιξη του παιδιού τους, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του ξύλου. Και να θυμάστε τα εξαιρετικά λόγια του Ευγένιου Τριβιζά πως «τα χέρια είναι για να φροντίζουν, όχι για να τιμωρούν. Το ξύλο βοηθάει στην πειθαρχία των παιδιών όσο και ο άνεμος στο σβήσιμο των πυρκαγιών».

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Ο Χρίστος Λιάπης υπογράφει το βιβλίο του ''Λαβωμένος Ίαμβος''
Συνάντηση πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας με τον υπουργό Υγείας της Σαουδικής Αραβίας
Goody's-Everest: Επέκταση στο εξωτερικό με 9 νέα σημεία έως το τέλος του 2024