Επιπλέον 250.000 θάνατοι από την κλιματική αλλαγή από το 2030 έως το 2050

Η εξασθένηση της πανδημίας του κορωνοϊού δεν σημαίνει και το τέλος των υγειονομικών κρίσεων. Το αντίθετο, καθώς η κλιματική αλλαγή τροφοδοτεί την εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών και επιδεινώνει πολλά άλλα προβλήματα υγείας. 

Μολονότι η φυματίωση είναι ιάσιμη και μπορεί να προληφθεί, το 2021, περίπου 1,6 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από τη νόσο. Παράλληλα, τα κρούσματα ιλαράς παγκοσμίως αυξήθηκαν κατά 79% τους πρώτους δύο μήνες του 2022, παρά το γεγονός ότι ένα εγκεκριμένο εμβόλιο κατά της νόσου είναι διαθέσιμο από το 1963.

Στο μεταξύ σε καταυλισμούς προσφύγων στο Cox's Bazar, στο Μπαγκλαντές, ένα ξέσπασμα διφθερίτιδας - μια άλλη ασθένεια που μπορεί να προληφθεί μέσω εμβολίων - μόλυνε 8.000 ανθρώπους το 2018.

Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι η κλιματική αλλαγή τροφοδοτεί τη μετάδοση ασθενειών, μέσω των νέων παθογόνων ιών που εμφανίζονται, ενώ αναζωπυρώνει και παλιούς ιούς που ήταν ξεχασμένοι.

Έτσι, η φυματίωση, για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί ότι είναι μια ασθένεια ευαίσθητη στο κλίμα, καθώς οι αλλαγές του καιρού επηρεάζουν τη μετάδοση των ιών μέσω παραγόντων όπως ο υποσιτισμός, ενώ η μετατόπιση του πληθυσμού ως αποτέλεσμα ακραίων κλιματικών φαινομένων αυξάνει τα ποσοστά μόλυνσης. Η ελονοσία, από την άλλη, αναμένεται ότι θα επηρεαστεί επίσης από ένα θερμότερο κλίμα, το οποίο είναι πιθανό να ευνοήσει την εξάπλωση των κουνουπιών που μεταδίδουν την ασθένεια.

Μεταξύ του 2030 και του 2050, η κλιματική αλλαγή αναμένεται να προκαλέσει περίπου 250.000 επιπλέον θανάτους ετησίως εξαιτίας του υποσιτισμού, της ελονοσίας, της διάρροιας και του στρες, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).

Η πρόοδος της ιατρικής, καθώς και η βελτιωμένη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και την υγιεινή, έχουν μειώσει σημαντικά τη θνησιμότητα και τη νοσηρότητα των μολυσματικών ασθενειών. Και η ταχύτητα με την οποία αναπτύχθηκε το εμβόλιο κατά της COVID-19 αποδεικνύει τις δυνατότητες της σύγχρονης επιστήμης.

Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι η παγκόσμια πρόσβαση σε εμβόλια για πολλές ασθένειες –όχι μόνο για την COVID-19– είναι άνιση και πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να αγωνίζονται για να έχουν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη υψηλής ποιότητας. Η επιβάρυνση των ασθενειών στον Παγκόσμιο Νότο παραμένει σημαντική ενόψει των παραμελημένων τροπικών ασθενειών, των μολύνσεων από τον HIV, της φυματίωσης και της ελονοσίας. Και αυτοί είναι επίσης οι πληθυσμοί που κινδυνεύουν περισσότερο από υγειονομικές κρίσεις που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή.

Ακόμη και πριν από την πανδημία, η Παγκόσμια Τράπεζα και ο ΠΟΥ υπολόγιζαν ότι τουλάχιστον ο μισός κόσμος δεν έχει πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Και το πρόβλημα δεν σταματά μόνο στο επίπεδο της βασικής υγειονομικής περίθαλψης. Προβλήματα εντοπίζονται ακόμη και σε αναπτυγμένες αγορές, όπου οι υπηρεσίες υγείας είναι αναποτελεσματικές και δυσκίνητες.

Όλο αυτό το διάστημα, η ζήτηση για ιατρικές υπηρεσίες αυξάνεται. Ο γηράσκων πληθυσμός ασκεί πίεση στα συστήματα, καθώς ασθένειες όπως η άνοια γίνονται πιο διαδεδομένες και οι συννοσηρότητες αυξάνονται. Η παροχή φροντίδας ψυχικής υγείας γίνεται όλο και μεγαλύτερο βάρος, με την COVID να προκαλεί μια σιωπηλή επιδημία. Και οι ανισότητες οδηγούν σε άνισα αποτελέσματα για την υγεία των πολλών. 

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ έχει δεσμευτεί να διαμορφώσει το μέλλον της υγειονομικής περίθαλψης, βελτιώνοντας τη βιωσιμότητα και την ανθεκτικότητα απέναντι σε αυτές τις προκλήσεις. Στο πλαίσιο αυτό θα δραστηριοποιηθεί σε τέσσερις κύριες κατευθύνσεις: Στη διατήρηση της υγείας και της ευεξίας, όπου οι πρωτοβουλίες του επικεντρώνονται ιδιαίτερα στις γυναίκες, στην ψυχική υγεία του εργατικού δυναμικού, στην εργασία με τον καρκίνο και στην παχυσαρκία.

Στο μετασχηματισμό των συστημάτων για τη δημιουργία πιο ανθεκτικών και βιώσιμων δομών υγείας για την αντιμετώπιση παγκόσμιων κινδύνων.

Στην Τεχνολογία και την καινοτομία. Η Digital Health Action Alliance στοχεύει να προσφέρει τα οφέλη της ψηφιακής τεχνολογίας στην υγειονομική περίθαλψη, ιδίως σε σχέση με τις μη μεταδοτικές ασθένειες όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις και ο διαβήτης. Οι μη μεταδοτικές ασθένειες ευθύνονται για σχεδόν τα τρία τέταρτα των θανάτων παγκοσμίως, αλλά μόνο το 2,2% της αναπτυξιακής βοήθειας διατίθεται σε αυτές.

Στην ετοιμότητα και στην αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών μέσω της συνεργασίας δημόσιου-ιδιωτικού τομέα για την καλύτερη ανταπόκριση σε κοινές προκλήσεις υγείας όπως η κλιματική αλλαγή και οι ενδημικές ασθένειες, καθώς και ατην πρόληψη μελλοντικών εστιών.

Πηγές:
https://www.weforum.org/