Ο αθλητισμός δεν έχει ηλικία

Οι συστάσεις άσκησης για τους ηλικιωμένους δεν πρέπει να βασίζονται στην ηλικία, αλλά στη ζωτικότητα, τη φυσική κατάσταση και τις συννοσηρότητες του ατόμου. "Όσον αφορά τον βασικό φόρτο εργασίας, για τους ηλικιωμένους ισχύουν οι ίδιες συστάσεις άσκησης όπως και για τους ενήλικες άλλων ηλικιακών ομάδων", δήλωσε ο Dr. Stephan Kress, πρόεδρος της ομάδας εργασίας "Διαβήτης, αθλητισμός και άσκηση" της Γερμανικής Διαβητολογικής Εταιρείας (DDG) .

Κατ' αρχήν, οι ηλικιωμένοι μπορούν να ασκούνται εξίσου με τους νεότερους και ισχύουν οι ίδιες συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ). "Τους συμβουλεύουμε να είναι σωματικά δραστήριοι για τουλάχιστον 150 έως 300 λεπτά την εβδομάδα με μέτρια ένταση ή τουλάχιστον 75 έως 150 λεπτά με μεγαλύτερη ένταση".

Οι στόχοι είναι η βελτίωση του σακχάρου στο αίμα, της αρτηριακής πίεσης και του μεταβολισμού του λίπους, η διατήρηση της μυϊκής δύναμης και της υγείας των οστών και η ενίσχυση των λειτουργικών και γνωστικών ικανοτήτων. Στόχος είναι να μειωθεί το ποσοστό πτώσεων και καταγμάτων, να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής και να αποφευχθεί η ανάγκη για μακροχρόνια φροντίδα, δήλωσε ο επικεφαλής του Διαβητολογικού Κέντρου στο Νοσοκομείο Vinzentius στο Landau in der Pfalz.

Οι δραστηριότητες αντοχής είναι ιδιαίτερα σημαντικές. Οι ηλικιωμένοι πρέπει να ασκούνται περισσότερο στο σπίτι, αλλά και όπου κι αν βρίσκονται - "αυτό περιλαμβάνει επίσης τα ιατρεία και τα φαρμακεία, τα ιδρύματα και τους οίκους ευγηρίας".

Ο διαβητολόγος τάχθηκε υπέρ της ατομικής ανάλυσης στόχων και αναγκών από τους αθλητικούς θεραπευτές, ώστε τα προγράμματα άσκησης να προσαρμόζονται στην ατομική σωματική απόδοση, την ευθραυστότητα και τις υπάρχουσες ασθένειες. "Για τους σωματικά δραστήριους ανθρώπους, η έμφαση δίνεται στη συνδυασμένη προπόνηση αντοχής και μυϊκής ενδυνάμωσης".

Η προπόνηση δύναμης είναι "απολύτως σημαντική" στην τρίτη ηλικία και θα πρέπει επίσης να ενθαρρύνεται στους οίκους ευγηρίας. Όλες οι δραστηριότητες που ενισχύουν την ισορροπία και τη λειτουργική κινητικότητα, όπως ο χορός, η γιόγκα και οι ασκήσεις ισορροπίας, βοηθούν στην πρόληψη των πτώσεων. Όσοι το επιθυμούν μπορούν επίσης να κάνουν ποδηλασία ή κολύμπι.

Για τους πιο εύθραυστους ηλικιωμένους πολίτες, οι ασκήσεις δύναμης με ελαστικές ζώνες, οι ασκήσεις stretching και οι καθημερινές δραστηριότητες, όπως το περπάτημα, οι κινήσεις των χεριών και το ανέβασμα σκαλοπατιών, είναι το κύριο μέλημα. Τα άτομα με σοβαρά περιορισμένη κινητικότητα θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την καθιστή γυμναστική ή την προπόνηση με μηχανοκίνητο ποδήλατο κατάκλισης, εξήγησε ο Kress.

Το ποδήλατο ανάκλισης θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε οίκους ευγηρίας και γηροκομεία καθώς και σε νοσοκομεία για κατάκοιτους, "αλλά αυτό είναι θέμα χρηματοδότησης".

"Από τη σκοπιά της διαβητολογίας και της γηριατρικής ιατρικής, έχει νόημα να παρέχονται και να δημιουργούνται περισσότερα προγράμματα ενεργοποιητικής άσκησης για άτομα με διαβήτη σε εγκαταστάσεις φροντίδας, καθώς ιδίως αυτοί υποφέρουν συχνά από έλλειψη άσκησης", τόνισε ο Kress.

"Όσο περισσότερο διατηρούνται οι σωματικές και πνευματικές ικανότητες, τόσο πιο ανεξάρτητα μπορούν τα άτομα με διαβήτη να φροντίζουν τη θεραπεία τους στην τρίτη ηλικία".

Μελέτη

Το 2023, μια μεγάλη μελέτη με επικεφαλής το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου (TUM) έδειξε ότι η ελαφριά άσκηση κατά τη διάρκεια της αιμοκάθαρσης είναι δυνατή και ωφέλιμη. Περίπου 1.000 ασθενείς σε 21 γερμανικά κέντρα αιμοκάθαρσης έλαβαν μέρος στη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο "New England Journal of Medicine - Evidence".

Επί δώδεκα μήνες, οι μισοί από τους ασθενείς υποβλήθηκαν σε εξατομικευμένη άσκηση τουλάχιστον μία, ιδανικά τρεις φορές την εβδομάδα κατά τη διάρκεια της αιμοκάθαρσης, ενώ οι άλλοι μισοί έλαβαν μόνο ιατρική φροντίδα.

Η προπόνηση περιελάμβανε 30 λεπτά άσκησης αντοχής σε εργομετρικό μηχάνημα και 30 λεπτά ασκήσεων με βάρη, ελαστικές ταινίες ή μπάλες.

Μετά από ένα χρόνο, οι αθλητικοί ασθενείς ήταν σωματικά πιο γυμνασμένοι και πιο ανεξάρτητοι και χρειάστηκε να νοσηλευτούν σημαντικά λιγότερο συχνά. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η προπόνηση κατά τη διάρκεια της αιμοκάθαρσης θα πρέπει να γίνει συνήθης πρακτική.

Πηγές:
Pharmazeutische Zeitung