Λιβάνι κατά της σκλήρυνσης κατά πλάκας

Στον αγώνα ενάντια στην σκλήρυνση κατά πλάκας δεν πρέπει να γίνεται πάντα η συνήθως καταστροφική επέμβαση στο ανοσοποιητικό σύστημα. Κάποιοι ερευνητές θέλουν τώρα να βοηθήσουν τους ασθενείς αυτούς με τη χρήση λιβανιού ή λιπαρού οξέος. Τα πρώτα αποτελέσματα των ερευνών είναι ενθαρρυντικά. Στη θεραπεία των ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας, υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές προσεγγίσεις.

Μια γερμανική ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Νευροανοσολογίας και Κλινικής Έρευνας της Σκλήρυνση κατά Πλάκας (INIMS) στο Αμβούργο δοκίμασε εκχύλισμα λιβανιού κατά της εν λόγω ασθένειας. Η ιδέα ήταν ότι τα μποσβελλικά οξέα έχουν ισχυρή αντι-φλεγμονώδη δράση που περιορίζει την επίδραση των λευκοτριενίων. Μιας και πολλοί ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας επιθυμούσαν φυσικές θεραπείες, ξεκίνησε τώρα ένα σχετικό πρόγραμμα μελετών, όπως είπε χαρακτηριστικά η Clarissa Stürner από το INIMS, κατά την παρουσίαση των προκαταρκτικών αποτελεσμάτων στο συνέδριο των ευρωπαϊκών και αμερικανικών εταιρειών σκλήρυνσης κατά πλάκας στην Βοστώνη.

Η ομάδα με επικεφαλής την Stürner χρησιμοποίησε τυποποιημένο εκχύλισμα από λιβάνι στην Φάση ΙΙα της έρευνας σε 37 ασθενείς με υποτροπιάζουσα - διαλείπουσα σκλήρυνση κατά πλάκας, που είχαν διαγνωστεί με τη νόσο κατά μέσον όρο πριν από τρία χρόνια. Κατά τη διάρκεια των πρώτων οκτώ μηνών διαρκούς θεραπείας, η δόση του εκχυλίσματος κατά τους δύο πρώτους μήνες έφτασε τα 4,8 γραμμάρια ή χορηγήθηκε μέχρι να εμφανιστούν ανεπιθύμητες παρενέργειες. Περίπου το 80% των ασθενών ανταπεξήλθε χωρίς μεγάλα προβλήματα στην υψηλή δοσολογία, δύο διέκοψαν λόγω ανεπιθύμητων παρενεργειών, και τρεις επέτρεψαν αναγκαστικά στη βασική θεραπεία επειδή υποτροπίασαν.

Μέχρι τότε, αξιολογήθηκαν τα δεδομένα από 25 ασθενείς με το εξής εκπληκτικό αποτέλεσμα: Οι προσλαμβάνουσες γαδολίνιο βλάβες στους τρεις τελευταίους μήνες της θεραπείας ήταν σχεδόν κατά τα δύο τρίτα χαμηλότερες από ό, τι κατά τους τρεις πρώτους μήνες πριν από τη θεραπεία. Ο αριθμός των νέων βλαβών Τ2 είχε μειωθεί περίπου κατά 60%, ενώ η ετήσια συχνότητα υποτροπών μειώθηκε κατά 0,94% - 0,32%. Οι παρενέργειες πάντως αφορούσαν ιδιαίτερα γαστρεντερικά προβλήματα.

Τα αποτελέσματα είναι σημαντικά, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε ομάδα ελέγχου με εικονικό φάρμακο. Κατά την Stürner, τα αποτελέσματα αυτά συνηγορούν στην πραγματοποίηση μεγαλύτερης ελεγχόμενης μελέτη.

Πηγές:
Ξένος τύπος.