Στην Ελλάδα το νέο, ‘ορφανό’ φάρμακο για τη λευχαιμία

Του Δημήτρη Καραγιώργου

Ελπίδες στους πάσχοντες από οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία Τ – κυττάρων και λεμφοβλαστικό λέμφωμα Τ – κυττάρων, δίνει μία νέα θεραπεία, η οποία είναι διαθέσιμη και στους Έλληνες ασθενείς.

Πρόκειται για το διάλυμα της δραστικής ουσίας νελαραμπίνη το οποίο εμφανίζει δράση σε ασθενείς των οποίων η νόσος δεν παρουσίασε ανταπόκριση ή έχει παρουσιάσει υποτροπή ύστερα από θεραπεία με δύο τουλάχιστον σχήματα χημειοθεραπείας.

Μιλώντας σε ενημερωτική συνάντηση, η κ. Αγάπη Παρχαρίδου, μέλος του επιστημονικού τμήματος των Οξειών Λευχαιμιών και Μυελοϋπερπλαστικών Συνδρόμων της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας υπογράμμισε ότι οι ασθενείς που διαγιγνώσκονται με υποτροπιάζουσα ή και ανθεκτική στη νόσο, ανέρχονται σε λίγες εκατοντάδες ετησίως στην Ευρώπη και τείνουν να έχουν χειρότερη πρόγνωση από ασθενείς με νόσο Β -κυττάρων.

Η νέα θεραπεία – είπε – μπορεί να προσφέρει μία πολύτιμη ευκαιρία σε ασθενείς που διαθέτουν σήμερα ελάχιστες θεραπευτικές επιλογές προκειμένου να υποβληθούν στη συνέχεια σε μία θεραπεία που μπορεί να τους προσφέρει ίαση, όπως μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων.

Οι θεραπείες που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι συνδυασμοί κυτταροτοξικών φαρμάκων, τα οποία μπορεί να έχουν υψηλό ποσοστό τοξικότητας. Η μονοθεραπεία έχει δείξει δραστικότητα και προβλέψιμο προφίλ ανεπιθύμητων ενεργειών, ενώ επιπλέον ο τρόπος χορήγησής της σημαίνει ότι ορισμένοι ασθενείς μπορούν να επιστρέφουν στο σπίτι τους μεταξύ των κύκλων θεραπείας.

Η οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία είναι ένας καρκίνος των λευκοκυττάρων, των κυττάρων του σώματος που φυσιολογικά καταπολεμούν τις λοιμώξεις. Πρόκειται για μία σπάνια, δύσκολα αντιμετωπίσιμη νόσο που εμφανίζεται συχνότερα σε παιδιά και έχει ταχεία εξέλιξη όταν δεν λαμβάνεται αποτελεσματική θεραπεία.

Είναι η πιο συχνή μορφή καρκίνου σε παιδιά, εκπροσωπώντας το 23% των διαγνώσεων καρκίνου σε παιδιά ηλικίας κάτω των 15 ετών.

Το λεμφοβλαστικό λέμφωμα είναι ένας τύπος μη Hodgkin λεμφώματος , ενός καρκίνου του λεμφικού συστήματος, το οποίο παρουσιάζεται πιο συχνά σε παιδιά παρά σε ενηλίκους.