Ψωρίαση κατά πλάκας: Ενοχλητικά συμπτώματα και συννοσηρότητες

Γράφει η Εύη Μούστου, Δερματολόγος- Αφροδισιολόγος MD, PhD, Επιστημονική συνεργάτης 1ης Παν/κης Δερματολογικής Κλινικής.

Η συνηθέστερη μορφή ψωρίασης είναι η ψωρίαση κατά πλάκας ή κοινή ψωρίαση. Χαρακτηρίζεται από ερυθρές, συνήθως παχιές πλάκες, με σαφές όριο από το γύρω υγιές δέρμα, οι οποίες καλύπτονται από λευκό-αργυρό λέπι. Συχνότερες εντοπίσεις είναι τα γόνατα, οι αγκώνες, η οσφύ και το τριχωτό  της κεφαλής, αλλά μπορεί να προσβληθεί οποιοδήποτε περιοχή του σώματος, μεμονωμένα, εκτεταμένα έως καθολικής προσβολής σε σπανιότερες περιπτώσεις.

Η βαρύτητα της νόσου, σαφώς σχετίζεται με την έκταση προσβολής του δέρματος και όταν αυτή ξεπερνά το 10% αυτού, τείνει να θεωρείται σοβαρή. Υπάρχουν όμως και οι ειδικές εντοπίσεις της νόσου, οι οποίες ακόμη και αν δεν είναι μεγάλης έκτασης θεωρούνται και αντιμετωπίζονται ως σοβαρή ψωρίαση.

Αυτές είναι το τριχωτό της κεφαλής, η προσβολή των πτυχών του σώματος (ανάστροφη ψωρίαση -  γεννητική περιοχή, μασχάλες, κάτω από το στήθος) του προσώπου,  των παλαμών και πελμάτων,  και η προσβολή των ονύχων (ψωριασική ονυχία). Σε αυτές τις περιπτώσεις η ψωρίαση μπορεί να είναι έντονα φλεγμονώδης, να προκαλεί κνησμό και πόνο γιατί συχνά συνυπάρχουν διαβρωτικές βλάβες, λειτουργικά προβλήματα (οι ασθενείς με ψωρίαση στα χέρια ή και τα νύχια δυσκολεύονται στην εργασία τους αλλά και να δώσουν το χέρι τους σε μία χειραψία) ενώ το ότι είναι εμφανής προσθέτει επιπλέον ψυχολογικό φορτίο στους ήδη επιβαρυμένους ασθενείς. Περισσότερο σπάνιες μορφές ψωρίασης, αλλά σοβαρές, είναι η φλυκταινώδης και η ερυθροδερμική ψωρίαση.

Η ψωρίαση πέρα από το δέρμα 

Μέχρι πριν μερικά χρόνια, εξετάζαμε την ψωρίαση ως μία νόσο εντοπισμένη και περιορισμένη στο δέρμα. Σήμερα γνωρίζουμε ότι πρόκειται για κάτι πέρα από το δέρμα με επίδραση και συμμετοχή και άλλων συστημάτων. Περίπου το 73% των ασθενών με ψωρίαση θα παρουσιάσει τουλάχιστον άλλη μία διαταραχή ή άλλο νόσημα. Το 1/3 των ασθενών πάσχει επιπλέον από ψωριασική αρθρίτιδα, συννοσηρότητα η οποία αυξάνει τη σοβαρότητα της νόσου και αποτελεί λόγο έναρξης συστηματικής θεραπείας.

Οι ασθενείς με ψωρίαση έχουν διπλάσια πιθανότητα να αναπτύξουν μεταβολικό σύνδρομο (πρόκειται για σύνδρομο το οποίο συνδυάζει κοιλιακή παχυσαρκία, υπερλιπιδαιμία, υπέρταση, αυξημένη γλυκόζη) από τον υπόλοιπο πληθυσμό και όσοι έχουν σοβαρή νόσο έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακή νόσο.

Οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου, η μη αλκοολική ηπατική λιπώδης διήθηση και η κατάθλιψη είναι συχνότερες νόσοι στους ασθενείς με ψωρίαση. Άλλες νόσοι, όπως η οστεοπόρωση, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και η νεφρική νόσος,  επίσης συζητιούνται για την πιθανή σχέση τους με την ψωρίαση. Όλα τα προηγούμενα φαίνονται ότι βρίσκονται κάτω από τη σκέπη μιας γενικευμένης φλεγμονής, η οποία επηρεάζει πέρα από το δέρμα και άλλους ιστούς, για αυτό πια ορίζουμε την ψωρίαση ως μία συστηματική νόσο η οποία απαιτεί έγκαιρη και έγκυρη αντιμετώπιση.