Πώς διαφέρει η διπολική διαταραχή από τη μείζονα κατάθλιψη

Η διάγνωση της διπολικής διαταραχής ή της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής είναι δύσκολη και μπορεί να χρειαστεί χρόνο. Ωστόσο, είναι δυνατή η αποτελεσματική διαχείριση και των δύο διαταραχών.

Διαφορές

Οι άνθρωποι που έχουν μείζονα καταθλιπτική διαταραχή δεν εμφανίζουν υπομανιακά ή μανιακά επεισόδια. Αυτό, ωστόσο, είναι ένα χαρακτηριστικό της διπολικής.

Υπάρχουν βασικές διαφορές οι οποίες ξεχωρίζουν τη διπολική διαταραχή από τη μείζονα καταθλιπτική διαταραχή, όπως:

-Τα άτομα με διάγνωση διπολικής διαταραχής I θα έχουν τουλάχιστον ένα μανιακό επεισόδιο, αλλά ενδέχεται να μην βιώσουν ποτέ ένα επεισόδιο μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής.

-Τα άτομα με διάγνωση διπολικής διαταραχής ΙΙ θα έχουν τουλάχιστον ένα υπομανιακό επεισόδιο, το οποίο προηγήθηκε ή ακολούθησε μεγάλο μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο.

-Τα άτομα με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή δεν βιώνουν ακραία, έντονα συναισθήματα που οι γιατροί θα ταξινομούσαν ως μανία ή υπομανία.

Η διπολική διαταραχή δεν είναι πάντα εύκολο να διαγνωσθεί. Οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να πάνε στο γιατρό τους για πρώτη φορά όταν έχουν ένα καταθλιπτικό επεισόδιο, παρά κατά τη διάρκεια ενός μανιακού ή υπομανιακού επεισοδίου.

Για το λόγο αυτό, οι γιατροί συχνά μπερδεύουν τη διπολική διαταραχή ως κατάθλιψη σε πρώτη φάση.

Μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος για έναν γιατρό να κάνει μια σαφή διάγνωση. Μπορεί να χρειαστεί να παρακολουθεί ένα άτομο για μήνες ή και χρόνια πριν να διαγνώσει τη διπολική διαταραχή.

Η κατάθλιψη είναι μία μόνο κατάσταση διπολικής διαταραχής. Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι μπορεί να βιώσουν διαφορετικές πτυχές της διπολικής διαταραχής ταυτόχρονα. Για παράδειγμα, μπορεί να έχουν τα συναισθήματα του κενού και της έλλειψης κινήτρων παράλληλα με τις γρήγορες σκέψεις και την υψηλή ενέργεια.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα άτομο που αντιμετωπίζει σοβαρό μανιακό επεισόδιο ενδέχεται να χρειαστεί νοσηλεία για να αποτρέψει επικίνδυνες συμπεριφορές που θέτουν το ίδιο ή τους άλλους σε κίνδυνο. Ένας γιατρός μπορεί να διαγνώσει τη διπολική διαταραχή σε αυτό το σημείο. Ωστόσο, πριν από τη διάγνωση, θα πρέπει να αποκλείσει άλλες καταστάσεις, όπως το άγχος, τη χρήση ουσιών και την ασθένεια του θυρεοειδούς.

Μια άλλη διαφορά μεταξύ της διπολικής διαταραχής και της κατάθλιψης είναι ο τρόπος με τον οποίο οι γιατροί αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις.

Κάθε κατάσταση απαιτεί διαφορετικά φάρμακα. Ενώ ένας γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει αντικαταθλιπτικά σε κάποιον με κατάθλιψη, αυτά τα φάρμακα μπορούν να προκαλέσουν μανιακό επεισόδιο σε άτομα με διπολική διαταραχή. Οι σταθεροποιητές της διάθεσης ή τα αντιψυχωσικά φάρμακα χορηγούνται στη διπολική διαταραχή.

Αιτίες και συμπτώματα

Η κατανόηση του τι προκαλεί κάθε πρόβλημα ψυχικής υγείας και του τρόπου με τον οποίο οι ασθενείς παρουσιάζουν μία κατάσταση είναι σημαντικές κατά την καταγραφή των διαφορών μεταξύ τους.

Διπολική διαταραχή

Η διπολική διαταραχή είναι μια σοβαρή κατάσταση που συνεπάγεται ακραίες αλλαγές στη διάθεση.

Οι επιστήμονες δεν καταλαβαίνουν πλήρως τι προκαλεί διπολική διαταραχή, αλλά πιστεύουν ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί παράγοντες.

Υπάρχουν στοιχεία ότι η διπολική διαταραχή  μπορεί να κληρονομηθεί.

Η έρευνα επίσης δείχνει ότι μια ανισορροπία ή δυσλειτουργία σε δύο χημικές ουσίες του εγκεφάλου που ονομάζονται σεροτονίνη και νορεπινεφρίνη είναι κοινή σε άτομα με διπολική διαταραχή. Η νορεπινεφρίνη, για παράδειγμα, μπορεί να προκαλέσει ένα μανιακό επεισόδιο.

Οι άνθρωποι αναπτύσσουν συνήθως διπολική διαταραχή κατά την εφηβεία ή πριν από την ηλικία των 40 ετών στην ενηλικίωση, αν και ορισμένα άτομα μπορεί να λάβουν τέτοια διάγνωση εκτός αυτού του τυπικού ηλικιακού εύρους. Η κατάσταση φαίνεται να διαρκεί για πάντα.

Τα άτομα με διπολική διαταραχή τείνουν να βιώνουν κύκλους συμπτωμάτων. Ένα άτομο με αυτή την πάθηση μπορεί να παρουσιάσει ένα επεισόδιο με έντονα χαμηλή διάθεση, το οποίο μπορεί να ακολουθεί ή να προηγείται ενός επεισοδίου αίσθησης ενθουσιασμού.

Τα άτομα με διαταραχή διπολικής ΙΙ παρουσιάζουν συνήθως συμπτώματα κατάθλιψης ή μανίας κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου διάθεσης. Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι μπορεί να εμφανίσουν «μικτά» επεισόδια στα οποία εμφανίζονται ταυτόχρονα τα συμπτώματα της κατάθλιψης και της μανίας. Τα άτομα με διπολική διαταραχή Ι μπορεί να μην υποφέρουν ποτέ από κατάθλιψη.

Οι γιατροί θα ονομάζουν μόνο ένα μανιακό επεισόδιο ως διπολική διαταραχή αν διαρκεί τουλάχιστον 7 ημέρες και τα συμπτώματα του ατόμου είναι τόσο σοβαρά ώστε η νοσηλεία να είναι απαραίτητη.

Αυτά τα συμπτώματα περιλαμβάνουν γενικά:

-υψηλή διάθεση

-υψηλή ενέργεια

-περισσότερη δραστηριότητα που βασίζεται σε στόχους

-ενισχυμένη αυτοεκτίμηση

-μειωμένο ύπνο

-περισσότερη ομιλία από ό, τι συνήθως

-γρήγορη ροή ομιλίας και διαρκών σκέψεων

-αδυναμία συγκέντωσης

-ευερεθιστότητα

- επικίνδυνο συμπεριφορά χωρίς αναλογισμό συνεπειών

Μερικοί άνθρωποι μπορούν επίσης να παρουσιάσουν ψύχωση κατά τη διάρκεια ενός μανιακού ή καταθλιπτικού επεισοδίου.

Η ψύχωση συνεπάγεται παράξενες, παραληρηματικές ιδέες ή περιστασιακές ψευδαισθήσεις.

Μια ηπιότερη μορφή μανιακών συμπτωμάτων, στην οποία οι γιατροί αναφέρονται ως υπομανία, εμφανίζεται σε άτομα με διαταραχή διπολικής ΙΙ.

Κατά τη διάρκεια ενός καταθλιπτικού επεισοδίου στη διπολική I (αν εμφανίζεται) και στη διπολική ΙΙ, ένα άτομο εμφανίζει τα συμπτώματα της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής.

Κατάθλιψη

Η κατάθλιψη μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της όρεξης

Η επίμονη κατάθλιψη δεν έχει γνωστή αιτία. Όπως και με τη διπολική διαταραχή, η κατάθλιψη έχει κληρονομικούς παράγοντες και μπορεί επίσης να συνεπάγεται ανισορροπίες νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο.

Τα βασικά συμπτώματα που νιώθει ένας άνθρωπος με μείζονα κατάθλιψη:

-αισθάνεται πολύ πεσμένος για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας

-έχει απώλεια ενδιαφέροντος ή ευχαρίστησης για οτιδήποτε και για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας

-αισθάνεται απελπισμένος

-έχει συναισθήματα ενοχής ή ανικανότητας

-απώλεια ενέργειας

-δυσκολία να επικεντρωθεί ή να αποφασίσει για τα πράγματα

-αλλαγές στις συνήθειες ύπνου, όπως η αδυναμία ύπνου, πολλές ώρες ύπνου ή έγερση νωρίς το πρωί

-απώλεια της όρεξης που οδηγεί σε απώλεια βάρους

-αυτοκτονικές σκέψεις ή ενέργειες

-ανησυχία και ευερεθιστότητα

-επιβραδύνεται η κίνηση και η ομιλία του.