Δεν είναι θέμα που θα συζητηθεί εύκολα, ακόμα και σε προοδευτικούς κύκλους. Και ακόμα κι αν καταφέρει να πέσει για λίγο το φως πάνω του, είναι πολύ συχνό φαινόμενο να μένουμε στην επιφάνεια: Η χοντροφοβία είναι βαθιά ριζωμένη στην κουλτούρα μας. Και αν το γενικεύσουμε λίγο περισσότερο, υπάρχει μια μεγαλύτερη επικριτική στάση που μπορεί να περιλαμβάνει πολλές ακόμα ομάδες ανθρώπων. Οι υπέρβαροι και οι παχύσαρκοι άνθρωποι, όμως, αντιμετωπίζουν καθημερινά ρατσισμό για το πώς είναι το σώμα τους, με τρόπους που πολλοί από εμάς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε - ακριβώς επειδή η εικόνα ενός χοντρού σώματος ως κάτι που μπορούμε να κοροϊδέψουμε, να μας προκαλέσει ανησυχία ή αποστροφή, αλλά ποτέ θετικά συναισθήματα, είναι κυρίαρχη σε πάρα πολλές εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής.

Αυτό οδηγεί σε μεγάλα προβλήματα με την αυτοεκτίμηση του ατόμου, τα οποία με τη σειρά τους δημιουργούν φαύλο κύκλο με όποιο άλλο πρόβλημα μπορεί να υπάρχει. Πολλές φορές τα χοντροφοβικά σχόλια θα λάβουν τηνμορφή "καλοπροαίρετης" συμβουλής για την υγεία του ατόμου. Αυτό, δυστυχώς, είναι προβληματικό από τη στιγμή που δεν έχει ζητηθεί κάποια συμβουλή, και θα μπορούσε να συνδέεται με την πεποίθηση ότι οι χοντροί άνθρωποι "δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους". Και πιστεύουμε δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε πολύ για να φανεί πόσο προσβλητικό είναι κάτι τέτοιο, σωστά;

Τι γίνεται όμως όταν εμείς οι ίδιοι γινόμαστε αποδέκτες τέτοιας συμπεριφοράς; Πώς μπορούμε να το διαχειριστούμε ψύχραιμα, αλλά και χωρίς μετά να νιώθουμε κάθε φορά την ψυχολογία μας να χαλάει;

Αναγνωρίζουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα

Απογοήτευση; Οργή; Θλίψη; Όλα μπορούν να προκύψουν ανάλογα με το πλαίσιο που θα ακουστεί η προσβολή, τι είδους προσβολή είναι και ποιος τη λέει. Το σημαντικό είναι να μην προσπαθήσετε να θάψετε αυτά τα συναισθήματα για να φανείτε ότι δεν ενοχληθήκατε.

Θυμόμαστε ότι δεν έχει να κάνει με εμάς

Στην πραγματικότητα έχει να κάνει με τις ιδέες που έχει το άλλο άτομο για το σώμα - όπως και για το πόσο ανοιχτά μπορούμε να μιλάμε για προσωπικά ζητήματα των άλλων. Δείτε το με τον εξής τρόπο: Αν δεν το ακούγατε εσείς, θα το άκουγε κάποιος άλλος. Και, από ένα σημείο και μετά, το να παραδεχόμαστε ότι δεν μας αρέσει να έχουμε γύρω μας ανθρώπους με ρατσιστικές ιδέες και να τους αποφεύγουμε είναι λίγο-πολύ αναγκαίο να γίνει.

Προσπαθούμε να κρίνουμε και τη δική μας αντίδραση

Μετά από το "δεν έχει να κάνει με εμένα", πρέπει να περάσουμε στο "...και δεν χρειάζεται εγώ να ρίξω λάδι στη φωτιά". Αυτό σημαίνει ότι αν με το να ακούσετε κάποιον να κάνει ένα σχόλιο για το σώμα σας θα πέσετε σε έναν λάκκο ενοχών και αρνητικών σκέψεων για τον εαυτό σας και το σώμα σας, αυτό είναι κάτι που πρέπει να δουλέψετε. Οι θετικές σας αξίες έχουν να κάνουν με άλλα πράγματα και όχι με το πώς είναι το σώμα σας.

Προσπαθούμε να είμαστε προετοιμασμένοι

Είναι μια καλή ιδέα, αν νιώθουμε ότι θα πάμε σε μέρος που θα έχει κόσμο που δεν γνωρίζουμε και αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε άβολα, να έχουμε μαζί μας κάποιο έμπιστο άτομο που θα μας βοηθήσει να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι. Επίσης, είναι καλό να έχουμε μία-δύο απαντήσεις έτοιμες για όταν γίνει κάποιο σχόλιο σε εμάς. Για παράδειγμα, "Θα προτιμούσα να μην γίνουν άλλα σχόλια για το σώμα μου", ή πιο ευθέως "Γιατί νομίζεις ότι μπορείς να μου πεις κάτι τέτοιο;" Ναι, θα ακολουθήσει μια άβολη σιωπή ή ένας άνθρωπος που θα προσπαθεί να δικαιολογήσει τον εαυτό του. Το σημαντικό είναι ότι αν θέλετε να απαντήσετε, μπορείτε να το κάνετε.

Δοκιμάστε να γράψετε σε ημερολόγιο

Μπορεί να γίνει εξαιρετικό εργαλείο για να καταγράψετε τα συναισθήματά σας, αλλά και την πρόοδο που κάνετε όσον αφορά το πώς διαχειρίζεστε τις άσχημες ή αμήχανες στιγμές. Είναι, επίσης, ένας χώρος που μπορείτε να είστε ειλικρινής αλλά και τρυφερός με τον εαυτό σας, χωρίς να ασκείτε περιττή αυτοκριτική.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Περιεμμηνόπαυση: Ερωτήσεις που πρέπει να κάνετε στον γυναικολόγο σας
ECDC: Σημαντική αύξηση κρουσμάτων συγκυτιακού ιού - Ποιους απειλεί ο RSV
Διοικητές νοσοκομείων: Παράδοξα και αντιφάσεις ενός διαγωνισμού