"Όποιος λέει πως έχει αποδεχτεί τον θάνατο και ότι το έχει φιλοσοφήσει, δεν λέει αλήθεια. Ζούμε περιστατικά και, μέχρι την τελευταία στιγμή, άνθρωποι που υποφέρουν, που πονάνε, που καταλαβαίνουν το τέλος τους, θέλουν να ζήσουν".

Με τα λόγια αυτά προσεγγίζει η Ματίνα Παγώνη την τρομερή εμπειρία του θανάτου. Η συντονίστρια διευθύντρια της Γ΄Παθολογικής του "Γ. Γεννηματάς" και πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ μιλάει στο iatronet.gr και ανοίγει την καρδιά της για στιγμές που έχουν στιγματίσει τη ζωή και την καριέρα της.

Θυμάται, επίσης, μία περιπέτεια που βίωσε ως αγροτικός γιατρός, η οποία θα της μείνει αξέχαστη, καθώς θεώρησε πως θα είναι μοιραία για τη ζωή της.

Για το περιστατικό που έχει αντιμετωπίσει στο νοσοκομείο και δεν έχει ξεχάσει, αναφέρει:

"Είναι μία κοπέλα 19, που ήρθε με ένα εμπύρετο από την Σπάρτη. Είχε ένα πολύ σημαντικό και πολύ σπάνιο νόσημα. Πήγε πάρα πολύ καλά μετά από μεγάλο αγώνα που δώσαμε και κάθε χρόνο μάς έστελνε μία γλάστρα με ελιά, δείχνοντας την ευγνωμοσύνη της που γύρισε στη ζωή της και στο σπίτι της ζωντανή και γερή.

Την είδα δύο χρόνια αργότερα, όταν ήρθε να μάς δει. Τη θυμάμαι, διότι έπασχε από μία πολύ σπάνια νόσο, την είχαν δει αρκετοί γιατροί και είχε κάνει πολλές εξετάσεις, αλλά εμείς κάναμε τη διάγνωση και αυτό για εμάς είναι το πιο σημαντικό".

Για την καλύτερη και τη χειρότερη εφημερία, σημειώνει:

"Κάθε εφημερία είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Οι εφημερίες είναι πάρα πολύ δύσκολες σε ένα νοσοκομείο κορμού, όπως το 'Γ. Γεννηματάς'. Μιλάμε για πολλά περιστατικά, συνοδούς και πολύ κόσμο, που με το δίκιο τους έχουν απαιτήσεις, αλλά δεν πρέπει να απευθύνονται στους γιατρούς, αλλά σε όσους είναι αρμόδιοι. Οι γιατροί είναι για το επιστημονικό κομμάτι, δεν φταίνε εάν οι ασθενείς μπαίνουν σε ράντζα ή σε τροχήλατο. Δεν φταίνε οι γιατροί εάν έχουν αναμονή 7 ώρες. Δεν υπάρχει καλή εφημερία. Έχουμε περάσει Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο, Χριστούγεννα, γενικές εφημερίες πολύ δύσκολες. Δεν υπάρχουν καλές εφημερίες σε νοσοκομεία κορμού και όποιος το ισχυριστεί, θα πει ψέματα".

Για τη θητεία υπαίθρου, το γνωστό αγροτικό της, θυμάται:

"Αγροτικό έκανα στο νοσοκομείο της Λήμνου, που δεν είχε γιατρούς, δεν είχε παιδίατρο, δεν είχε καρδιολόγο. Οι διευθυντές παθολόγοι με τους αγροτικούς γιατρούς αντιμετωπίζαμε όλα τα περιστατικά, είτε ήταν παιδιατρικά ή χειρουργικά. Ήταν ένας πολύ δύσκολος Φλεβάρης, με ένα πολύ δύσκολο περιστατικό που έπρεπε να μετακινήσουμε από τη Λήμνο στην Αθήνα. Δυστυχώς, δεν μπορούσε να απογειωθεί ελικόπτερο. 'Επρεπε να έρθει Super Puma, οι καιρικές συνθήκες ήταν τραγικές. Επειδή ήμουν η μοναδική που εφημέρευα, έλεγα 'πού θα πάμε; Το ελικόπτερο θα πέσει με τέτοιες καιρικές συνθήκες, δεν πρόκειται να μείνει κανείς ζωντανός'. Θυμάμαι πόσο δύσκολα ήταν όταν ανεβήκαμε με τον ασθενή στο ελικόπτερο και τι τραβήξαμε στη διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στην Αθήνα".

Η κ. Παγώνη είναι ένας δραστήριος άνθρωπος. Ποια είναι τα ενδιαφέροντά της;

"Δεν έχω χρόνο για ενδιαφέροντα. Με τα συνδικαλιστικά και την κλινική, δεν υπάρχει διαθέσιμος χρόνος, παρά μόνο κάτι ενδιάμεσα μεσημέρια, που έχω κανονίσει να πηγαίνω με τις φίλες μου να φάμε, να πιούμε ένα ούζο, να κουβεντιάσουμε, να περάσουμε ωραία. Θεωρώ ότι αυτό είναι που μάς δίνει δύναμη και συνεχίζουμε, διότι ξαναγυρίζουμε στη δουλειά το απόγευμα ή το βράδυ. Δεν υπάρχουν ωράρια στην Ιατρική. Τι κάρτα να χτυπήσει ο γιατρός; Αν του τύχει περιστατικό, δεν μπορεί να το παρατήσει και να πει 'τελείωσε το ωράριό μου'. Αν έχουμε δουλειά, μένουμε όλοι στην κλινική. Αν ποτέ υπάρξει σύστημα με κάρτα, θα πρέπει να μάς αποζημιώσουν με πάρα πολλά χρήματα".

Ποια είναι η διατροφή που κάνει;

"Είναι μία διατροφή που δεν έχει αρχή και τέλος. Τρώω ό,τι μού αρέσει. Είμαι μίας άλλης νοοτροπίας. Μού αρέσουν πάρα πολύ τα γλυκά, τα οποία συνεχίζω να τρώω, αν και ξέρω πόσο βλαβερά είναι". 

Αθλείται, τουλάχιστον;

"Δεν αθλούμαι ποτέ. Όταν ήμουν στο σχολείο, ήμουν πάρα πολύ καλή μαθήτρια, μεταξύ των πρώτων, αλλά το πρόβλημά μου ήταν η γυμναστική. Προτιμούσα να κάνω οποιοδήποτε άλλο μάθημα, μέχρι και να γράφω διαγωνίσματα, προκειμένου να μην κάνω γυμναστική".

Στην ερώτηση "ποιες ταινίες της αρέσουν", απαντά:

"Δεν προλαβαίνω να δω ταινίες και τηλεόραση, απλά προσπαθώ να ακούω λίγο τις ειδήσεις, για να βλέπω τι γίνεται. Μού αρέσουν κάποια ιταλικά έργα, αλλά τα βάζουν πάρα πολύ αργά και δεν μπορώ να τα δω".

Πολύ πρόθυμα απαντά για το πώς φροντίζει τον εαυτό  της.

"Η φροντίδα του εαυτού μου είναι το θέμα που με απασχολεί και με απασχολούσε από τα 17 μου. Μού αρέσει να το βλέπω και στους άλλους, άνδρες και γυναίκες. Μού αρέσει να βλέπω πως κάποιος είναι φροντισμένος. Δεν εννοώ να φοράει την τελευταία λέξη της μόδας, αλλά να είναι περιποιημένος. Βλέπω και στους ασθενείς πως τούς αρέσει πολύ να μπαίνουν μέσα γιατροί που είναι περιποιημένοι και καλοβαλμένοι. Δημιουργείς και στον άλλον μία άλλη ψυχολογία, κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Μερικοί το θεωρούν υπερβολή. Ο καθένας έχει την άποψή του. Ποια είναι σωστή και ποια είναι λάθος, κανένας δεν μπορεί να το πει".

Για τον κομματικό της βίο στη Νέα Δημοκρατία και την υποψηφιότητα για βουλευτής που δεν ήρθε, απαντά:

"Ζω στη Νέα Δημοκρατία από τότε που γεννήθηκα και δεν μου κάνει εντύπωση τίποτε. Συνεχίζω αυτό που κάνω, μάχομαι για τους συναδέλφους μου, είναι εκλεγμένη σε πολλά προεδρεία και ό,τι έχω, το έχω πάρει μετά από εκλογές και σταυρούς. Δεν μού χαρίστηκε κανένας και ούτε που έδωσε κανένας θέσεις, οπότε μπορώ και μιλάω. Αν σού έχουν δώσει θέση, δεν μπορείς να μιλάς. Είμαι υπερήφανη για τις θέσεις που έχω και θα συνεχίσω να εκπροσωπώ τους συναδέλφους μου. Αναφορικά με την υποψήφιότητά του, βγήκα και είπα πως δεν είμαι υποψήφια, πριν ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες. Δεν μένω ποτέ σε τέτοια θέματα, πάντα προχωρώ μπροστά. Δεν μού αρέσει να σχολιάζω το τι έγινε και τι δεν έγινε".

Γίνεται πολύ σοβαρή όταν ερωτάται για το τι πιστεύει για τον θάνατο:

"Ο θάνατος είναι μία δύσκολη κουβέντα, επειδή εμείς κάθε μέρα έχουμε δύο λέξεις εδώ: 'ζωή' και 'θάνατος'. Όποιος λέει πως έχει αποδεχτεί τον θάνατο και ότι το έχει φιλοσοφήσει, δεν λέει αλήθεια. Ζούμε περιστατικά και, μέχρι την τελευταία στιγμή, άνθρωποι που υποφέρουν, που πονάνε, που καταλαβαίνουν το τέλος τους, θέλουν να ζήσουν. Το βλέπεις στα μάτια τους. Κανένας δεν μπορεί να πει πως αποδέχεται τον θάνατο. Επειδή με φοβίζει, όταν τον σκέφτομαι, δεν τον σκέφτομαι, τον έχω βάλει στην άκρη. Καμία φορά, όταν συζητάω με τον εαυτό μου, λέω πως το καλύτερο είναι ένας απότομος θάνατος, χωρίς κανένας να βασανιστεί και να ταλαιπωρηθεί, όπως περνάνε εδώ οι ασθενείς που βλέπουμε. Αυτός είναι για μένα ο ιδανικός θάνατος: να μην καταλάβεις τίποτε"...

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Άδ. Γεωργιάδης: Μείωση δαπανών 1,5% στα νοσοκομεία, με αύξηση αποδοτικότητας
Δωρεά Στ. Κουτμερίδη στη μνήμη της κόρης του που πέθανε από CoViD
Αποκάλυψη προτομής Ιπποκράτη στο Παγκόσμιο Ιπποκράτειο Ινστιτούτο Ιατρών