Του Δημήτρη Βαρνάβα*

'Προσπάθησα να κάνω αναδρομή στη μνήμη ανασκαλεύοντας αν υπήρξε Υπουργός υγείας που μίλησε ποτέ ευθαρσώς για φακελάκι. Η αναζήτηση έδωσε μηδενικό αποτέλεσμα. Τα ‘πιράνχας’ του ανεκδιήγητου Αλέκου Παπαδόπουλου εξαιρούνται, διότι αφορούσαν το δικό του εσωκομματικό πρόβλημα και ουδόλως αποτελούσαν καταγγελία για το φακελάκι, την πληγή που πλέον κακοφόρμισε.

Όλοι ξέρουν ότι τα ράντζα είναι υπό εκκόλαψιν φακελάκια. Όλοι γνωρίζουν ότι οι λίστες που ανεβοκατεβαίνουν είναι εργαλεία εκβιασμού. Κανείς δεν αγνοεί το αλισβερίσι με τα παραπεμπτικά στα ιδιωτικά κέντρα. Οι φαρμακευτικές εταιρείες εγγράφουν σχεδόν επίσημα στα λογιστικά τους βιβλία, δαπάνες χρηματισμού.

Μόνο οι κατά καιρούς υπουργοί Υγείας έχωναν μακάριοι το κεφάλι στην άμμο της ερήμου, θεωρώντας ότι η υποχρέωσή τους έληξε, ψηφίζοντας ένα άρθρο περί πειθαρχικών κι άλλο ένα περί ποινικών ευθυνών όσων παραοικονομούν.

Και φθάσαμε στην κατάντια, γιατροί που μόλις πήραν το πτυχίο τους, διορισμένοι ως αγροτικοί γιατροί, να αναζητούν το ‘δίκτυο’ φαρμακευτικών εταιρειών και γιατροί νοσοκομείων της Αθήνας να μην ενδιαφέρονται εάν κατατέθηκε η μισθοδοσία δεκαπενθημέρου στον λογαριασμό τους.

Να μην ισοπεδώνουμε.

Η πλειονότητα των γιατρών έχουν ηθική και εντιμότητα. Τούτο, αυτονόητα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να διαθέτουν και χαρακτηριστικά ήρωα. Διστάζουν ν' ανοίξουν λογαριασμούς με οργανωμένα κυκλώματα που θα τους διασύρουν και θα τους τσαλαπατήσουν.

Όσες καταγγελίες γίνονται, είναι ανώνυμες. Απ' την άλλη μεριά, οι ιατρικοί φορείς, συνδικαλιστικοί και επιστημονικοί, φτάνουν μέχρι τη διαπίστωση του καρκινώματος και ουδέν περαιτέρω. Σιωπούν. Δυστυχώς, αντί χημειοθεραπείας χορηγούμε καταπλάσματα.

Και ο πολίτης βογκάει κάθε φορά που νοσηλεύεται σε νοσοκομείο του κέντρου και ξεφυσάει όταν είναι στα απόκεντρα. Είναι γυμνός και ανίσχυρος στον εκβιασμό. Απ' τον γιατρό κρέμεται το πολυτιμότερο αγαθό που έχει σ' αυτόν τον κόσμο.

Και κάτι τελευταίο.

Είναι βαθιά ανήθικος ο ισχυρισμός των χρηματιζόμενων ότι η πολιτεία τούς δίνει μικρούς μισθούς και χρησιμοποιούν τα φακελάκια ως συμπλήρωμα. Κανείς απ' αυτούς δεν αγωνίσθηκε ποτέ για καλύτερες αμοιβές. Ποτέ δεν τους ενδιέφερε η εξέλιξη, η εφαρμογή των κοινοτικών οδηγιών για 48ωρη εβδομαδιαία εργασία.

Πάντοτε δηλώνουν απεργοσπάστες, επειδή, εκτός των άλλων, στις απεργίες έχει γι' αυτούς ‘καλή ψαριά’. Πάντα συμπεριφέρονται αντιεπιστημονικά, γιατί φοβούνται μήπως στη συνεργασία τους με άλλους γιατρούς χάσουν τον πελάτη.

Γι' αυτούς ο ασθενής ποτέ δεν είναι πολίτης, άνθρωπος που έρχεται με τον φόβο στα μάτια να χειρουργηθεί. Είναι πάντα ο πελάτης κι έτσι τον αποκαλούν κυνικά στις μεταξύ τους συζητήσεις.

Υπάρχει φως σε τούτη την κατάντια; Υπάρχει, αλλά είναι κρυμμένο σ΄ ένα λυχνάρι σαν το τζίνι.’

* Ο κ. Δημήτρης Βαρνάβας, είναι μέλος εκτελεστικής γραμματείας Ομοσπονδίας νοσοκομειακών γιατρών (ΟΕΝΓΕ). 

Ειδήσεις υγείας σήμερα
ΕΔΟΕΑΠ - ΤΥΠΕΤ στις ρυθμίσεις ΕΟΠΥΥ για τη φαρμακευτική δαπάνη - Γεωργιάδης: Θα βγουν κερδισμένοι
Μιχ. Γιαννάκος: Γιατί είναι χαμηλή η συμμετοχή στις απεργίες των υγειονομικών
Οι συμπεριφορές που επιδεινώνουν την κατάθλιψη