Σε τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη διαπιστώθηκε μείωση του αριθμού των θανάτων από καρκίνο του προστάτη, καθώς και της συνολικής θνησιμότητας.

Σε περίπου 30 τοις εκατό του συνόλου των ασθενών με εντοπισμένο καρκίνο του προστάτη παρουσιάζεται μετά την επέμβαση υποτροπή, η οποία συνήθως διαπιστώνεται με αύξηση των τιμών του PSA. Μια θεραπευτική επιλογή έχει να κάνει με την ακτινοθεραπεία που επιφέρει μακροχρόνια ύφεση σε έναν από τους δύο ασθενείς.

Στο άλλο ήμισυ, ωστόσο, η νόσος εξελίσσεται  και επέρχεται ο θάνατος, εφόσον προηγουμένως οι ηλικιωμένοι ασθενείς δεν έχουν αποβιώσει για άλλους λόγους.

Το 1998, η ομάδα της αμερικανικής ακτινοθεραπευτικής ογκολογίας ξεκίνησε μεγάλης κλίμακας μελέτη για να εξετάσει την χρησιμότητα ενός επιπρόσθετου αποκλεισμού ανδρογόνων  σε ασθενείς με Τ2 / T3N0 όγκους στην υποτροπή του PSA.

Στα πλαίσια της μελέτης - RTOG 9601, 760 ασθενείς υποβλήθηκαν τυχαιοποιημένα σε μία και μοναδική ακτινοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία με δώδεκα μήνες αγωγή με βικαλουταμίδη μέχρι το 2003, συνολικά σε 130 κέντρα. Η δόση ακτινοβολίας ήταν μέτρια (64,8 Gy), ενώ η δόση βικαλουταμίδης ήταν σχετικά υψηλή (150 mg). Το επίμαχο σημείο ήταν η συνολική επιβίωση των ασθενών.

Πέρασε περισσότερο από μια δεκαετία, έως ότου η διαφορά στην καμπύλη επιβίωσης Kaplan-Meier που προέκυψε κατά τα πρώτα έτη, να φτάσει σε σημαντικό επίπεδο. Μετά από 12 χρόνια στην ομάδα αυτών που είχαν λάβει μόνο ακτινοθεραπεία, ζούσε το 71,3 τοις εκατό ενώ στην ομάδα με την επιπρόσθετη  αντιανδρογόνο θεραπεία ζούσε το 76,3 τοις εκατό των ασθενών.

Η απόλυτη διαφορά του 5,0 τοις εκατό στο ποσοστό επιβίωσης σημαίνει ότι  20 ασθενείς πρέπει να λαμβάνουν ορμονοθεραπεία για να σώσουν τη ζωή ενός.

 

Πηγές:
New England Journal of Medicine

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Εορταστικές ημέρες διατροφής: Δες το αλλιώς
Κίρρωση ήπατος: Όσα πρέπει να γνωρίζετε
Γιατί υπάρχει τόσο στρες στις γιορτές