Δερματική υγεία: Τι πρέπει να προσέχουμε στο κολυμβητήριο

Η κολύμβηση είναι δραστηριότητα που συνδυάζει άσκηση ολόκληρου του σώματος, ευεξία και ψυχική ευφορία, γι’ αυτό όλο και περισσότεροι - μικροί και μεγάλοι - απολαμβάνουν πλέον τα οφέλη ενός κολυμβητηρίου. Ωστόσο, οι πλημμελείς συνθήκες καθαρισμού της πισίνας και των κοινόχρηστων χώρων (ντους, αποδυτήρια), ο συνωστισμός και η λανθασμένη ατομική υγιεινή εγκυμονούν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης δερματικών λοιμώξεων.

Οι συχνότερες από αυτές είναι:

Μυρμηκιές: Οφείλονται στον ιό ανθρώπινων θηλωμάτων (ιοί HPV) που έχει πάνω από 100 τύπους και είναι ανθεκτικός στην ξηρασία, την ψύξη και τους χημικούς διαλύτες. Οι κοινές μυρμηκιές εμφανίζονται συνήθως στα χέρια και συχνότερα σε ηλικίες 5-20 ετών, ενώ οι πελματιαίες μυρμηγκιές απαντώνται κυρίως στην εφηβική ηλικία. Η θεραπεία τους γίνεται με ψεκασμό με υγρό άζωτο και τοπικά κερατολυτικά.

Μολυσματική τέρμινθος: Ιογενής λοίμωξη που προσβάλλει κυρίως παιδιά και χαρακτηρίζεται από ομφαλωτές βλατίδες στο χρώμα του δέρματος, με κύρια εντόπιση στο πρόσωπο, τη μασχάλη, τα άκρα και τη γεννητική περιοχή. Η μετάδοση γίνεται με άμεση επαφή, με κοινή χρήση αντικειμένων και ειδικά σε χώρους πισίνας. Συνήθως αυτοπεριοριζόμενη νόσος, αλλά με την έγκαιρη αντιμετώπιση από δερματολόγο αποφεύγεται η πιθανότητα αυτο-ενοφθαλμισμού.

Μυκητίαση δέρματος: Είναι συχνότερη σε εφήβους και ενήλικες. Μπορεί να προσβάλει οποιοδήποτε σημείο του σώματος, με την εμφάνιση ερυθηματο-λεπιδωδών δακτυλιοειδών πλακών με τάση κεντρικής ίασης. Ειδικά στα μεσοδακτύλια διαστήματα των ποδιών παρατηρείται διαβροχή, λύση της συνέχειας του δέρματος και συχνά κακοσμία. Η αυξημένη θερμοκρασία και η υγρασία ευνοούν την ανάπτυξη των μυκήτων. Η θεραπεία γίνεται με τοπικά ή συστηματικά αντιμυκητιασικά φάρμακα.

Θυλακίτιδα από ψευδομονάδα (θυλακίτιδα των θερμών δεξαμενών): Χαρακτηρίζεται από κνησμώδεις, θυλακικές ή φλυκταινώδεις βλάβες, με κύρια εντόπιση στις μασχάλες, τους γλουτούς και τα άκρα και εμφανίζεται 1-4 ημέρες μετά από λουτρό σε θερμή πισίνα. Όσο αυξάνεται η θερμοκρασία του νερού τόσο μειώνονται τα επίπεδα ελεύθερου χλωρίου, επιτρέποντας έτσι τον πολλαπλασιασμό των βακτηρίων. Συνήθως αυτοϊάται, εκτός από τις υποτροπιάζουσες περιπτώσεις, στις οποίες δίνεται συστηματική αγωγή.

Τα μέτρα προφύλαξης

Για να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο προσβολής από τις ασθένειες που προαναφέρθηκαν, θα πρέπει:

• Οι κοινόχρηστες πισίνες πρέπει να πληρούν τις προδιαγραφές σωστού φιλτραρίσματος, χλωρίωσης ή ιονισμού με όζον και διατήρησης κατάλληλου pH νερού.
• Να καθαρίζονται σχολαστικά τα αποδυτήρια και τα ντους.
• Να μην περπατάμε ξυπόλητοι στους κοινόχρηστους χώρους του κολυμβητηρίου.
• Να χρησιμοποιούμε ατομικές πετσέτες, υποδήματα, σκουφάκια.
• Να ξεπλένουμε αμέσως μετά την κολύμβηση το νερό της πισίνας.
• Να απαιτείται πιστοποιητικό υγείας από δερματολόγο προ της εγγραφής μας στο κολυμβητήριο.

Για τα παιδιά

Τέλος, μια συχνή ερώτηση των γονιών είναι εάν τα παιδιά με ιστορικό ατοπικής δερματίτιδας μπορούν να συμμετέχουν στο κολυμβητήριο.

Στη φάση έξαρσης της νόσου, καλό είναι να αποφεύγεται η κολύμβηση σε πισίνα, ενώ στις φάσεις ύφεσης τα παιδιά μπορούν να κολυμπούν κανονικά, με απαραίτητο το ντους αμέσως μετά και την ενυδάτωση όλου του σώματος, πριν και μετά την επαφή με το νερό.

Τηρώντας τα παραπάνω, το κολυμβητήριο μπορεί να αποτελέσει μια όαση σωματικής και ψυχικής αναγέννησης για μικρούς και μεγάλους.

Πηγές:
Μαρία Καλδέρη, Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος, Επιστ. Υπεύθυνη Δερματολογικού Τμήματος, ΥΓΕΙΑΝΕΤ Περιστέρι