Ερευνητές του Boston University Chobanian & Avedisian School of Medicine και του Chinese Academy of Medical Sciences & Peking Union Medical College, ανακάλυψαν ότι διαφορετικά μοτίβα αλλαγών στον Δείκτη Μάζας Σώματος κατά τη διάρκεια της ζωής μπορεί ενδεχομένως να είναι δείκτης κινδύνου κάποιου ανθρώπου για άνοια.

Μέσω της Framingham Heart Study, ομάδα συμμετεχόντων παρακολουθήθηκε για 39 χρόνια και το βάρος τους μετριόταν κάθε 2-4 χρόνια. Οι ερευνητές συνέκριναν διαφορετικά μοτίβα βάρους (σταθερό, αύξηση, απώλεια) σε όσους εμφάνισαν ή δεν εμφάνισαν άνοια.

Ανακάλυψαν ότι η τάση μείωσης του ΔΜΣ συνδεόταν με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης άνοιας. Όμως, μετά από περαιτέρω εξέταση ανακάλυψαν μια υποομάδα με μοτίβο αρχικής αύξησης του ΔΜΣ που στη συνέχεια μειώθηκε-και τα 2 εμφανίστηκαν στη μέση ηλικία- που φάνηκε να είναι κεντρικής σημασίας στη σχέση μείωσης ΔΜΣ-άνοιας.

Η Rhoda Au, σημειώνει ότι για τους ανθρώπους  τα μέλη της οικογένειας και τους γιατρούς πρωτοβάθμιας περίθαλψης είναι σχετικά εύκολο να παρακολουθήσουν το βάρος.

Αν μετά από σταθερή αύξηση τους βάρους που είναι συνήθης καθώς κάποιος μεγαλώνει υπάρχει μη απρόσμενη μετατόπιση προς την απώλεια βάρους μετά τη μέση ηλικία θα μπορούσε να είναι καλή ιδέα η επίσκεψη σε ειδικό και η εύρεση της αιτίας.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η νέα έρευνα θα δείξει ότι οι σπόροι του κινδύνου άνοιας βλασταίνουν σε πολλά χρόνια- πιθανόν κατά τη διάρκεια όλης της ζωής.

Όπως σημειώνουν η άνοια δεν είναι απαραίτητα αναπόφευκτη και η παρακολούθηση των δεικτών κινδύνου, όπως κάτι εύκολο να παρατηρηθεί –το σωματικό βάρος-θα μπορούσε να προσφέρει ευκαιρίες για έγκαιρη παρέμβαση που μπορεί να αλλάξει την πορεία της έναρξης και εξέλιξης της νόσου.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο Alzheimer's & Dementia: The Journal of the Alzheimer's Association.

Πηγές:
Alzheimer's & Dementia: The Journal of the Alzheimer's Association.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Περιεμμηνόπαυση: Ερωτήσεις που πρέπει να κάνετε στον γυναικολόγο σας
ECDC: Σημαντική αύξηση κρουσμάτων συγκυτιακού ιού - Ποιους απειλεί ο RSV
Διοικητές νοσοκομείων: Παράδοξα και αντιφάσεις ενός διαγωνισμού