Τι σημαίνει μείωση της οστικής πυκνότητας και πώς αντιμετωπίζεται

Η οστεοπόρωση είναι μια ευρέως διαδεδομένη αλλά συχνά απαρατήρητη ασθένεια κατά την οποία μειώνεται η οστική πυκνότητα. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο καταγμάτων των οστών. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καταγμάτων και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των πασχόντων. Στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο "Charité" του Βερονίνου, διάφορες ειδικότητες συνεργάζονται για την επίτευξη αυτού του στόχου. Η Δρ Gabriele Armbrecht, επικεφαλής του Κέντρου Έρευνας Μυών και Οστών στο Charité, απαντά σε ερωτήσεις σχετικά με την ανάπτυξη, τη διάγνωση και τη θεραπεία της νόσου.

Τι είναι η οστεοπόρωση;

Η οστεοπόρωση είναι μια σκελετική ασθένεια που αφορά και επηρεάζει ολόκληρο το σώμα. Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της είναι η σημαντική μείωση της οστικής πυκνότητας και η αλλαγή της δομής των οστών. Αυτό οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων των οστών. Τα κατάγματα που οφείλονται στην οστεοπόρωση μπορεί μερικές φορές να προκαλέσουν μόνιμη αναπηρία και να επηρεάσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των πασχόντων. Η οστεοπόρωση είναι μια ευρέως διαδεδομένη ασθένεια. Υπολογίζεται ότι περίπου έξι έως οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι στη Γερμανία πάσχουν από αυτήν.

Πώς αναπτύσσεται η οστεοπόρωση;

Υπάρχουν διάφορες αιτίες για την ανάπτυξη της οστεοπόρωσης. Ένας σημαντικός παράγοντας είναι η έλλειψη άσκησης. Αυτό μειώνει τη μυϊκή δύναμη και επομένως και τη δύναμη των οστών. Άλλες αιτίες είναι η ανεπαρκής παροχή ασβεστίου και βιταμίνης D, οι χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις, τα μειωμένα επίπεδα οιστρογόνων και τεστοστερόνης ή γενετικά αίτια. Διάφορα φάρμακα, ιδίως δισκία γλυκοκορτικοειδών, αναστολείς αντλίας πρωτονίων και αναστολείς αρωματάσης, ευνοούν επίσης την ανάπτυξη οστεοπόρωσης.

Μπορώ να προλάβω την οστεοπόρωση;

Η πρόληψη της οστεοπόρωσης ξεκινά από την εφηβεία: στόχος είναι η επίτευξη της υψηλότερης δυνατής οστικής πυκνότητας ("μέγιστη οστική μάζα") μέχρι την ηλικία των 30 ετών περίπου. Η προπόνηση για την ανάπτυξη και διατήρηση της μέγιστης μυϊκής δύναμης σε συνδυασμό με ασκήσεις συντονισμού και ισορροπίας συμβάλλει στη διατήρηση της οστικής πυκνότητας και στην πρόληψη των πτώσεων σε κάθε ηλικία.

Μια ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε ασβέστιο και βιταμίνη D είναι επίσης σημαντική. Το ασβέστιο βρίσκεται, για παράδειγμα, στα πράσινα λαχανικά, στα γαλακτοκομικά προϊόντα και σε ορισμένους τύπους μεταλλικού νερού.

Πώς διαγιγνώσκεται η οστεοπόρωση;

Καθώς η οστεοπόρωση αρχικά εξελίσσεται αθόρυβα - δηλαδή χωρίς συμπτώματα - είναι σημαντικό να εντοπίζονται τα άτομα που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο οστεοπόρωσης. Εάν η νόσος αναγνωριστεί έγκαιρα, είναι δυνατόν να παρέμβουμε εγκαίρως πριν από την εμφάνιση καταγμάτων των οστών. Για το λόγο αυτό η Γερμανική Εταιρεία Οστεολογίας (DVO) συνιστά στην τελευταία κατευθυντήρια γραμμή της να καταγράφονται συστηματικά οι παράγοντες κινδύνου σε άνδρες ηλικίας 50 ετών και άνω και σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση.

Σε αυτούς περιλαμβάνονται ιδίως προηγούμενα κατάγματα σπονδυλικών σωμάτων και αρθρώσεων ισχίου, η χρήση γλυκοκορτικοειδών σε μορφή δισκίων, κατάγματα οστών μετά την ηλικία των 50 ετών, σακχαρώδης διαβήτης, χρόνια καρδιακή και νεφρική ανεπάρκεια καθώς και ασθένειες και φάρμακα που σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο πτώσης και ευνοούν την οστεοπόρωση. Διαγνωστικές εξετάσεις συνιστώνται επίσης για ασθενείς κάτω των 50 ετών, εάν έχουν ορισμένες προϋπάρχουσες παθήσεις.

Εάν υπάρχει ένας ή περισσότεροι παράγοντες κινδύνου, πραγματοποιείται μέτρηση της οστικής πυκνότητας. Εάν η οστική πυκνότητα είναι πράγματι μειωμένη, μια ανάλυση αίματος θα πρέπει να αποκλείσει άλλες αιτίες. Επιπλέον, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν απεικονιστικές διαδικασίες για να διευκρινιστεί εάν έχουν ήδη εμφανιστεί απαρατήρητα σπονδυλικά κατάγματα στη θωρακική και την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης.

Ποιες θεραπευτικές επιλογές είναι διαθέσιμες;

Υπάρχουν φάρμακα που μπορούν να αποτρέψουν την περαιτέρω απώλεια οστικής πυκνότητας και να μειώσουν τον κίνδυνο καταγμάτων. Το κατά πόσον η φαρμακευτική θεραπεία έχει νόημα εξαρτάται από τον συνδυασμό των αποτελεσμάτων της μέτρησης της οστικής πυκνότητας με την παρουσία παραγόντων κινδύνου και την ηλικία του ασθενούς. Ανάλογα με τον αστερισμό του κινδύνου, μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο θεραπείας με διφωσφονικά. Εάν ο κίνδυνος κατάγματος είναι σημαντικά αυξημένος, μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο θεραπείας με ειδικό παράγοντα για τη δημιουργία οστικής ουσίας (οστεοαναβολική θεραπεία).

Πηγές:
Charité

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Από την κορυφή του Ολύμπου στο Κιλιμάντζαρο
'Έκκληση για αίμα για τον 17χρονο επιζώντα του τροχαίου στις Πρέσπες
CoViD 19: Μετα-ανάλυση δεν διαπιστώνει διαταραχές στην εμμηνόρροια λόγω του εμβολιασμού