Η καλή σωματική κατάσταση είναι σημαντικό πλεονέκτημα στις μεγάλες ηλικίες. Το κατά πόσο όμως το τζόκινγκ, η ποδηλασία ή άλλοι τύποι σωματικής δραστηριότητας βοηθούν στη μείωση των καρκινικών επιπτώσεων και της καρκινικής θνησιμότητας δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί. Οι αναδρομικές αναλύσεις επίσης είναι ακατάλληλες όπως και οι μελέτες στις οποίες οι συμμετέχοντες ερωτώνται μόνο για τη σωματική τους δραστηριότητα, ενώ η πραγματική φυσική κατάσταση δεν προσδιορίζεται. Οι μελέτες αυτές ενέχουν μεγάλο κίνδυνο για λάθη.

Για να είναι σε θέση να κάνουν ακριβέστερες διαπιστώσεις, ογκολόγοι με επικεφαλής την Δρ Susan Lakoski του Πανεπιστημίου του Burlington, είδαν τι είχε συμβεί σε περίπου 14.000 άνδρες, ηλικίας άνω των 65 ετών, στη μέση ηλικία, που είχαν συμμετάσχει σε διαχρονική μελέτη στο Cooper Center.

Στη μελέτη αυτή είχε εξεταστεί για προληπτικούς λόγους η κατάσταση της υγείας χιλιάδων πολιτών των ΗΠΑ σε κλινική του Ντάλας για πολλά χρόνια. Η εξέταση περιελάμβανε λεπτομερή τεστ φυσικής κατάστασης με διάδρομο.

Η ομάδα, με επικεφαλής την Lakoski εστίασε στην ανάλυση μεσήλικων ανδρών που εξετάστηκαν κατά τη διάρκεια της μελέτης (κατά μέσο όρο σχεδόν 50 χρόνια) μεταξύ των ετών 1971- 2009.

Από τα στοιχεία ασφαλισμένων στο πρόγραμμα Medicare είδαν πόσοι από αυτούς τους άνδρες νόσησαν αργότερα από καρκίνο του πνεύμονα, του παχέος εντέρου και του προστάτη σε ηλικία περίπου 65 ετών.

Οι άνδρες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: σε εκείνους με χαμηλή (20 % των ερωτηθέντων), μέτρια (40 %) και υψηλή (40 %) καρδιαναπνευστική φόρμα.

Για εκείνους με την πιο χαμηλή φόρμα, η μέγιστη απόδοση στο διάδρομο ανήλθε στις 8,4 μεταβολικές μονάδες και στην ομάδα με μέτρια φόρμα στις 10,4.
Σε αυτούς όμως με την υψηλότερη φόρμα, η μέγιστη απόδοση έφτασε κατά μέσο όρο στις 13,4 και, ήταν συνεπώς, 13 φορές μεγαλύτερη από τον βασικό μεταβολικό ρυθμό τους.
Ο μέσος όρος των ανδρών ήταν τα 72 έτη.

Στα περίπου 6,5 έτη κατά τα οποία ήταν ασφαλισμένοι στο πρόγραμμα Medicare των ΗΠΑ - από την ηλικία των 65 χρόνων - εμφανίστηκαν 1.310 περιστατικά με καρκίνο του προστάτη, 181 με καρκίνο του παχέος εντέρου και 200 με όγκο στον πνεύμονα.

Ελήφθη υπόψη ένα πλήθος παραγόντων, μεταξύ των οποίων η ηλικία, το σωματικό βάρος, τα επίπεδα της χοληστερόλης και το κάπνισμα και διαπιστώθηκε η επίδραση της καλής φυσικής κατάστασης στη χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα και του παχέος εντέρου, όχι όμως και του προστάτη.

Στην ομάδα με τον υψηλότερο συντελεστή σωματικής φόρμας, το ποσοστό καρκίνου του πνεύμονα ήταν κατά 55 % και του παχέος εντέρου κατά 44 % χαμηλότερο από ότι στην ομάδα με τον χαμηλότερο συντελεστή φόρμας. Σε αντίθεση όμως, το ποσοστό του καρκίνου του προστάτη ήταν 22 % υψηλότερο.

Σημαντικό πλεονέκτημα στους γυμνασμένους άντρες παρουσιάστηκε στη θνησιμότητα από καρκίνο: ‘Οποιος είχε καλή επίδοση στο τεστ με τον διάδρομο στη μέση ηλικία, είχε μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης από τον καρκίνο.

Το ποσοστό θνησιμότητας από καρκίνο όλων των τύπων σε αυτούς τους άνδρες ήταν κατά 32% μικρότερο και το ποσοστό θνησιμότητας από καρδιαγγειακά νοσήματα 68 % χαμηλότερο από εκείνο των ανδρών με χαμηλότερες επιδόσεις.

Δεν αποτέλεσε πάντως έκπληξη το γεγονός ότι, ακόμα και οι άνδρες χωρίς καρκίνο παρουσίασαν σημαντικά μειωμένη καρδιαγγειακή θνησιμότητα (οι οποίοι ως μεσήλικες είχαν τις καλύτερες επιδόσεις στο διάδρομο).

Μυστήριο, ωστόσο, παραμένει ή αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου του προστάτη στους περισσότερο αθλούμενους άνδρες.

Πηγές:
Ξένος τύπος.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Πώς να περιορίσω το junk food
Λήμνος: Ασθενής έστειλε 25 “τυλιχτά” στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου για να ευχαριστήσει το προσωπικό
Ενδυνάμωση της εκούσιας κίνησης στη νόσο του Πάρκινσον [μελέτη]