Όπως κάθε άλλο συναίσθημα, το στρες (είτε μας αρέσει, είτε όχι) εξυπηρετεί έναν σκοπό. Τίποτα δεν συμβαίνει άσκοπα στην φύση, και ειδικά ό,τι αφορά τον οργανισμό μας και τις λειτουργίες του. Στα φυσιολογικά επίπεδα, λοιπόν, το στρες είναι μια αναγκαία αντίδραση του οργανισμού μας, με σκοπό να εντείνει τις αισθήσεις μας και να μας προετοιμάσει για κάποια στιγμή που είναι θεωρητικά δύσκολη ή επικίνδυνη.

Συνεπώς, το στρες κατά κάποιον τρόπο έχει ως σκοπό να βελτιώσει την ζωή μας, να μας κάνει πιο αποτελεσματικούς. Όπως, βέβαια, όλοι ξέρουμε πολύ καλά, αυτό δεν συμβαίνει τις περισσότερες φορές. Όταν το στρες γίνεται υπερβολικό, και χρόνιο πρόβλημα, τότε τα πράγματα γίνονται δυσάρεστα. Όχι μόνο δυσκολευόμαστε να λειτουργήσουμε φυσιολογικά, αλλά είναι πάρα πολύ πιθανό να εμφανιστούν δυσάρεστα συμπτώματα, όχι μόνο ψυχολογικής φύσης, αλλά και σωματικά.

Πώς ακριβώς δουλεύει αυτό το σύστημα, όμως; Σκεφτείτε το με αρκετά απλό τρόπο: Από την στιγμή που μπορούμε να διαχειριστούμε ένα απροσδόκητο συμβάν, χωρίς να μας κάνει να σταματάμε ό,τι κάναμε, χωρίς να μας πανικοβάλει, τότε τα επίπεδα του στρες μας είναι σε σχετικά φυσιολογικά επίπεδα.

Όταν όμως τα επίπεδα του στρες αυξάνονται, τότε αρχίζουν να εμφανίζονται τα δυσάρεστα συμπτώματα. Πονοκέφαλοι, προβλήματα στην χώνευση, ενοχλήσεις στον ύπνο, συμπτώματα κατάθλιψης και προβλήματα στις σχέσεις μας. Όταν το στρες φτάνει σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα, τότε ξεκινάει να εμποδίζει την καθημερινή ζωή μας, δεν μας αφήνει να πάρουμε εύκολα αποφάσεις ή να συγκεντρωθούμε στην δουλειά μας, και μπορεί να οδηγήσει σε περιστατικά όπως οι κρίσεις πανικού.

Για να διατηρήσουμε τα επίπεδα του στρες μας στο ιδανικό—δηλαδή, στο επίπεδο που μπορούμε να είμαστε λειτουργικοί, και το στρες να είναι μάλιστα μια ωφέλιμη αντίδραση του οργανισμού μας:

*Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, έτσι ώστε να υπάρχει ισορροπία στην καθημερινή μας ζωή, ανάμεσα στα πράγματα που θέλουμε να κάνουμε και στις υποχρεώσεις μας.

*Πρέπει να μάθουμε ποια είναι τα όριά μας στο στρες, ψυχολογικά και σωματικά, και να μάθουμε να λέμε “Όχι”, κάθε φορά που κάποιος πάει να τα ξεπεράσει.

*Πρέπει να μάθουμε να προσαρμόζουμε τις προσδοκίες μας ανάλογα με τις περιστάσεις και – προφανώς – να μην είμαστε τελειομανείς και να μην περιμένουμε περισσότερα από τον εαυτό μας, όταν ξέρουμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.

*Είναι πολύ σημαντικό να μην έχουμε μεγαλύτερες προσδοκίες από τον εαυτό μας σε σχέση με τις προσδοκίες που έχουμε από τους άλλους.

*Όλοι μας – όλοι μας όμως – έχουμε καταφέρει πολλά και σημαντικά πράγματα. Και πολλές φορές πρέπει να κάνουμε μια παύση από το χάος της καθημερινότητας και να τα θυμόμαστε. Να τα αφήνουμε να μας δίνουν αυτοπεποίθηση και δύναμη, και να μην αγχωνόμαστε άσκοπα για την επόμενή μας κίνηση.

*Είναι, τέλος, καλή ιδέα να σταματήσουμε να συγκρίνουμε την ζωή μας με τις ζωές των άλλων, και να δείξουμε ευγνωμοσύνη για τα αγαθά που έχουμε—πνευματικά ή υλικά.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Καρδιακή προσβολή: Οι β-αναστολείς συνδέονται με κατάθλιψη στη μετεγχειρητική φροντίδα
Δράμα: Κανένα ενδιαφέρον για 5 θέσεις παθολόγων, παρά το επίδομα άγονου
Περιεμμηνόπαυση: Ερωτήσεις που πρέπει να κάνετε στον γυναικολόγο σας