Ψωρίαση: Συμπτώματα και αντιμετώπιση

Είναι μια συχνή χρόνια φλεγμονώδης δερματοπάθεια, που προσβάλλει περίπου το 2% του πληθυσμού. Οι άνδρες και οι γυναίκες προσβάλλονται εξίσου, ενώ οι ηλικίες έναρξης είναι μεταξύ 20 έως 35 ετών. Στο 75% των ασθενών εμφανίζεται πριν από την ηλικία των 40 ετών, αλλά γενικά η ψωρίαση μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.

Υπάρχουν πολλές μορφές ψωρίασης. Η πιο συνηθισμένη είναι η κατά πλάκας ψωρίαση (κοινή ψωρίαση), η οποία εμφανίζεται στο 80% περίπου όλων των ασθενών με ψωρίαση. Άλλες μορφές ψωρίασης είναι: η σταγονοειδής, η ερυθροδερμική, η φλυκταινώδης.

Τι προκαλεί την Ψωρίαση;

Διάφορες μεγάλες μελέτες δείχνουν ότι περιβαλλοντικοί και γενετικοί παράγοντες εμπλέκονται στην έναρξη και την εξέλιξη της ψωρίασης. Η εμφάνιση της ψωρίασης μεταξύ οικογενειών που έχουν μια επιβεβαιωμένη διάγνωση ψωρίασης υπολογίζεται στο 35%.

Οι ασθενείς κληρονομούν μόνο μια προδιάθεση προς τη νόσο. Στη συνέχεια, θα πρέπει να την πυροδοτήσει κάποιος περιβαλλοντικός παράγοντας. Οι παράγοντες που πυροδοτούν την ψωρίαση μπορούν να είναι:

Στρεπτοκοκκική λοίμωξη
Συγχορηγούμενες φαρμακευτικές αγωγές
Στρες
Σωματικό τραύμα
Κλίμα

Ποια είναι τα συμπτώματα της Ψωρίασης;

Η ψωρίαση παρουσιάζει ποικιλία εικόνων. Όλες οι ψωριασικές βλάβες εμφανίζουν, σε ποικίλο βαθμό, τρία κύρια χαρακτηριστικά:

Απολέπιση
Πάχυνση (διήθηση)
Φλεγμονή (ερύθημα)

Η κλασική συμμετρία, τα αργυρόχροα λέπια, το ζωηρό κόκκινο - βυσσινί χρώμα, επιτρέπουν την εύκολη διαφορική διάγνωση της ψωρίασης από άλλες δερματοπάθειες στην πλειονότητα των περιπτώσεων.

Περιοχές που συνήθως προσβάλλονται είναι εκείνες με παχύτερο δέρμα, όπως είναι το τριχωτό της κεφαλής, οι αγκώνες, τα γόνατα, η ιερά περιοχή, η ραχιαία επιφάνεια των μεσοδακτυλικών αρθρώσεων των χεριών.

Αν και η ψωρίαση θεωρείται ως μη κνησμώδης δερματοπάθεια, η πλειοψηφία των ασθενών γρήγορα εμφανίζει τη συνήθεια του ξεσμού, με αποτέλεσμα σημαντική αύξηση του πάχους (λειχηνοποίηση) των ψωριασικών πλακών. Παρόμοια, ο καθημερινός τραυματισμός είναι δυνατό να τροποποιήσει τις βλάβες σε περιοχές όπως τα χέρια και τα πόδια.

Πώς γίνεται η διάγνωση της Ψωρίασης;

Για να διαγνωσθεί η ψωρίαση, ο ιατρός πρέπει να διεξάγει μια σωματική (φυσική) εξέταση και να συλλέξει πληροφορίες σχετικά με τo ιστορικό του ασθενούς. Η διάγνωση σπάνια απαιτεί ιστολογική επιβεβαίωση και σχεδόν πάντα βασίζεται σε κλινικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα που σχετίζονται με την ψωρίαση: σαφώς περιγεγραμμένες, ερυθρές, αποφολιδωμένες πλάκες που τυπικά βρίσκονται στους αγκώνες, τα γόνατα, το κρανίο και τη μεσογλουτιαία περιοχή.

Κάποιοι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν βλάβες στις παλάμες, στα πέλματα των ποδιών ή στα γεννητικά όργανα.

Οι πληροφορίες σχετικά με το ιστορικό του ασθενούς πρέπει να περιλαμβάνουν την ηλικία έναρξης, τους περιβαλλοντικούς και φαρμακολογικούς παράγοντες, την ταυτόχρονη χρήση φαρμάκων, το ιατρικό και χειρουργικό ιστορικό, το οικογενειακό και κοινωνικό ιστορικό και τα τρέχοντα συμπτώματα.

Περιστασιακά, τα σημεία της ψωρίασης μπορεί να μοιάζουν με τα συμπτώματα άλλων δερματικών νόσων, όπως η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα, ο ομαλός λειχήνας και η ροδόχρους πιτυρίαση. Για να αποκλείσει ο ιατρός αυτά τα περιστατικά, μπορεί να πραγματοποιήσει μια βιοψία δέρματος ή άλλες εργαστηριακές εξετάσεις.

Πώς θεραπεύεται η Ψωρίαση;

Όλες οι διαθέσιμες θεραπείες βοηθούν στην αντιμετώπιση (κάθαρση), ολική ή μερική, του εξανθήματος από το δέρμα. Προς το παρόν, δεν υπάρχει ριζική θεραπεία της ψωρίασης, καθότι δεν είναι γνωστή η αιτία της νόσου. Η θεραπευτική αντιμετώπιση της ψωρίασης ποικίλλει και εξατομικεύεται ανά ασθενή.

Οι θεραπείες για την ψωρίαση μπορούν γενικά να διακριθούν στις εξής κατηγορίες: