Πολλοί γνωρίζουν για το σύνδρομο Tourette μέσα από αρκετά λανθασμένες απεικονίσεις του στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Οπότε, ας ξεκαθαρίσουμε μία αλήθεια από πριν: Το σύνδρομο Tourette δεν έχει να κάνει με την ανεξέλεγκτη ανάγκη να ξεστομίσουμε βωμολοχίες. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά περισσότερα τικ που είναι πολύ πιο κοινά σε αυτό το σύνδρομο.

Τα τικ είναι αλήθεια πολύ κοινά, καθώς ένα στα πέντε παιδιά τα βιώνει κάποια στιγμή. Μπορεί να είναι ένα κινητικό τικ, που είναι μια ξαφνική σύντομη κίνηση - όπως σήκωμα των ώμων, χτύπημα δακτύλου ή μορφασμοί - ή μπορεί να είναι ένας θόρυβος, όπως μια λέξη, γρύλισμα ή καθαρισμός του λαιμού. Τα τικ είναι ακούσια, αν και μερικές φορές μπορεί να μπαίνουν υπό έλεγχο.

Τα τικ μπορεί να είναι προσωρινά ή μακράς διαρκείας: περίπου το ένα τρίτο θα υποχωρήσει εντελώς, το ένα τρίτο βελτιώνεται με τον καιρό (μερικές φορές με θεραπεία, αν και συχνά δεν χρειάζεται) και το ένα τρίτο είναι μακράς διαρκείας.

Τι είναι το σύνδρομο Tourette;

Αν κάποιος έχει κινητικά και φωνητικά τικ που διαρκούν περισσότερο από ένα χρόνο, ξεκινώντας από την παιδική ηλικία, λέγεται ότι έχει σύνδρομο Tourette. Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς πόσο συχνό είναι το σύνδρομο Tourette, καθώς πολλά παιδιά παραμένουν αδιάγνωστα.  Υπολογίζεται πως είναι περίπου τέσσερις φορές πιο συχνό στα αγόρια παρά στα κορίτσια.

Τι προκαλεί το σύνδρομο Tourette;

Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι προκαλεί το σύνδρομο Tourette. Υπάρχουν πιθανώς ορισμένοι γενετικοί παράγοντες, αλλά ψυχολογικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν επίσης ρόλο. Πολλά παιδιά με σύνδρομο Tourette έχουν επίσης είτε διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είτε ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Το άγχος, η κούραση ή ο ενθουσιασμός μπορούν επίσης να επιδεινώσουν τα τικ.

Το σύνδρομο Tourette ξεκινά συνήθως μεταξύ 2 και 15 ετών, με μέση ηλικία έναρξης τα 6 έτη, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίζεται αργότερα στην εφηβεία. Ενώ το σύνδρομο Tourette συνήθως βελτιώνεται ή υποχωρεί πλήρως κατά την εφηβεία και την ενηλικίωση, μπορεί να είναι πολύ δύσκολο για τα παιδιά που το έχουν. Η εμφάνισή του αυξάνει τον κίνδυνο άγχους, σχολικών προβλημάτων, προβλημάτων ύπνου και διαταραχών της διάθεσης.

Πώς αντιμετωπίζεται;

Δεν υπάρχει θεραπεία για τα τικ, αλλά υπάρχουν τρόποι να τα κάνετε πιο διαχειρίσιμα και λιγότερο συχνά, κάτι που μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά στην καθημερινότητα. Η συμπεριφορική θεραπεία μπορεί να βοηθήσει με το να εκπαιδεύσει το άτομο ώστε να αναγνωρίζει πότε πρόκειται να συμβούν τα τικ και να τα ελέγξει. Αν η συμπεριφορική θεραπεία δεν κριθεί επαρκής, συνταγογραφούνται φάρμακα, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Διοικητές νοσοκομείων: Παράδοξα και αντιφάσεις ενός διαγωνισμού
ΕΔΟΕΑΠ - ΤΥΠΕΤ στις ρυθμίσεις ΕΟΠΥΥ για τη φαρμακευτική δαπάνη - Γεωργιάδης: Θα βγουν κερδισμένοι
Μιχ. Γιαννάκος: Γιατί είναι χαμηλή η συμμετοχή στις απεργίες των υγειονομικών