Ο Νοέμβριος έχει καθιερωθεί διεθνώς ως μήνας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του Πνεύμονα.

Στην Ελλάδα, το 2020 σύμφωνα με το Διεθνές Παρατηρητήριο για την Έρευνα του Καρκίνου (IARC) διαγνώστηκαν 8.960 νέες περιπτώσεις καρκίνου πνεύμονα. Οι 6.786 (18.7%) αφορούσαν άνδρες και οι 2.174 (7.7%) γυναίκες. Το ίδιο έτος καταγράφηκαν 7.662 θάνατοι εξαιτίας της νόσου, στη χώρα μας.

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι κύρια αιτία καρκινικού θανάτου παγκοσμίως, συντελώντας στα υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας σε άνδρες και γυναίκες. Συχνά διαγιγνώσκεται σε προχωρημένο στάδιο, όταν οι προοπτικές επιβίωσης είναι λιγότερες.

Ο προληπτικός διαγνωστικός έλεγχος (Screening) των ομάδων υψηλού κινδύνου (καπνιστές, πρώην καπνιστές, άνδρες και γυναίκες άνω των 50 ετών) συντελεί στην έγκαιρη διάγνωση και μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση του προσδόκιμου επιβίωσης των ασθενών ή ακόμα και την ίαση της νόσου.

Η Ζωή Γραμματόγλου, Πρόεδρος ΔΣ  Κ.Ε.Φ.Ι. απαντά στο iatronet.gr σε ερωτήσεις για τον καρκίνο του πνεύμονα.

Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης κατά του καρκίνου, κατά πως εφαρμόζεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, θα βοηθούσε την Ελλάδα να μειώσει την επίπτωση του καρκίνου του πνεύμονα;

Δυστυχώς, η θλιβερή πραγματικότητα για τον τόπο μας, είναι ότι δεν έχουμε ένα σωστό Εθνικό Αρχείο Καρκίνου που να επιτρέπει σωστή αξιολόγηση των δράσεων. Τα βασικά στοιχεία για την ολοκληρωμένη παρακολούθηση του προβλήματος του καρκίνου σε μια χώρα, απαραίτητα για την αξιολόγηση της παροχής υπηρεσιών και της αποτελεσματικότητας αυτής, είναι οι δείκτες συχνότητας της ασθένειας συγκριτικά με τους δείκτες θνησιμότητας, αλλά και τα μετρήσιμα χρόνια υγιούς ζωής.

Αυτό που γνωρίζω ως κράτος είναι ότι στη χώρα έχουμε π.χ. 500 περίπου νέα περιστατικά καρκίνου του πνεύμονα τον χρόνο, 70 περίπου θανάτους. Είναι δυνατό μόνο με τα στοιχεία αυτά να εκτιμηθεί πού οδηγούν αυτοί οι αριθμοί; Ωστόσο, παραμένει άγνωστο πόσοι ασθενείς επιβιώνουν στα 5 χρόνια, στα 10 ή στα 15, πόσοι παρουσιάζουν υποτροπές, ποια πορεία έχει η κάθε μορφή καρκίνου.

Είναι επίσης άγνωστο αν αυτά που γίνονται από πλευράς χειρουργικών επεμβάσεων και θεραπείας έχουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Το ζήτημα είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει αξιολόγηση - παρακολούθηση υπηρεσιών χωρίς στατιστικά δεδομένα. Αυτό ακριβώς που ονομάζεται ποιοτική αξιολόγηση υπηρεσιών. Πώς όμως θα εφαρμοστεί μια Εθνική Στρατηγική για τον Καρκίνο η οποία θα καλύπτει όλο το φάσμα από την πρόληψη μέχρι την ανακουφιστική φροντίδα, όταν αγνοούμε ποιο είναι το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος;

Υπάρχουν προληπτικές εξετάσεις που θα βοηθήσουν στην έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα, αλλά δεν τις γνωρίζει ο πολίτης; Η Πολιτεία τι μπορεί να κάνει για αυτό;

Η μόνη διαθέσιμη εξέταση που φαίνεται να είναι αποτελεσματική ως προσυμπτωματικός έλεγχος για τον καρκίνο του πνεύμονα, σε άτομα υψηλού κινδύνου, είναι η αξονική τομογραφία χαμηλής δόσης (LDCT). Έχει αποδειχθεί ότι η LDCT είναι πολύ περισσότερο ευαίσθητη από την απλή ακτινογραφία θώρακος στην ανίχνευση του καρκίνου σε αρχικό στάδιο. Το όφελός της επιβεβαιώθηκε από μια μεγάλη κλινική μελέτη (National Lung Screen Trial-NLST) και έτσι προτείνεται ως προσυμπτωματικός έλεγχος σε άτομα που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου για εμφάνιση καρκίνου του πνεύμονα.

Με την αξονική τομογραφία χαμηλής δόσης, οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται επιτρέπουν τη χορήγηση δόσης ακτινοβολίας έως και 10 φορές χαμηλότερη από τη συνήθη αξονική τομογραφία θώρακος.

Υπάρχουν ανισότητες στη διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα στην Ελλάδα, σήμερα;

Ο καρκίνος του πνεύμονα έχει μια ιδιαιτερότητα. Λόγω των αιτιών που τον προκαλούν, είναι πιο συχνός στους φτωχούς, σε αυτούς που είναι στο περιθώριο της κοινωνίας, σε αυτούς που καίνε ξύλα για να ζεσταθούν, στους αστέγους, στους ασθενείς με ψυχικές παθήσεις. Σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Καρκίνου Πνεύμονα, η νόσος είναι 50%-80% συχνότερη σε άτομα με χαμηλότερο εισόδημα και εκπαίδευση. Το δε ποσοστό εξάρτησης από τη νικοτίνη σε άτομα με διαταραχές συμπεριφοράς και ψυχιατρικά νοσήματα είναι 2-3 φορές υψηλότερο από τον γενικό πληθυσμό.

Το ΚΕΦΙ πώς βοηθά τον ογκολογικό ασθενή γενικά και ειδικά στον καρκίνο του πνεύμονα από τη στιγμή της διάγνωσης έως και τη στιγμή της αποθεραπείας του;

Έχουμε διαμορφώσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ψυχοκοινωνικής στήριξης των ασθενών, που στόχο έχει, όχι μόνο την αντιμετώπιση της κρίσης που προκαλεί η διάγνωση του ΚΑΡΚΙΝΟΥ, αλλά και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Προσπαθούμε να βγάλουμε τους ασθενείς από τα σπίτια, να τους σηκώσουμε από τους καναπέδες και να τους πείσουμε, ότι η καταβολή του σώματος, λόγω των θεραπειών, δεν είναι ικανή να καταβάλει και την ψυχή του ανθρώπου. Αυτό το αποδεικνύει ο καθημερινός αγώνας όλων εμάς, που περάσαμε από αυτή την ταλαιπωρία και οργανωθήκαμε στο Σύλλογο, προσφέροντας ψυχολογική στήριξη σε κάθε νέο ασθενή και την οικογένειά του. Ο ασθενής θα αισθανθεί καλύτερα ακούγοντας: «Μπορώ να σε νιώσω, γιατί και εγώ πέρασα τα ίδια με σένα….».

Ενδυναμωμένος ασθενής είναι ο ενημερωμένος ασθενής- αυτό προσπαθούμε μέσα από τις ομάδες ψυχολογικής υποστήριξης και ημερίδες για την προάσπιση  και την κατοχύρωση στη γνώση ώστε ο ασθενής και το οικογενειακό του περιβάλλον να διεκδικεί τα δικαιώματά του.

Η λεγόμενη διεπιστημονική συνεργασία που εφαρμόζεται στην Ογκολογία, βοηθά τον ασθενή στη μάχη του κατά του καρκίνου;

Διεθνείς μελέτες έχουν αποδείξει ότι, οι ασθενείς που νοσηλεύονται σε οργανωμένα κέντρα Αναφοράς, έχουν καλύτερη  επιβίωση. Αυτό χρειάζεται και η χώρα μας. Οργανωμένες δομές, όπου πολλές ιατρικές ειδικότητες θα συνεργάζονται για την καλύτερη διαχείριση του ασθενή, αξιοποιώντας στοιχεία από ένα εθνικό δίκτυο πληροφοριών. Η λειτουργία των Κέντρων Αναφοράς για τον καρκίνο του πνεύμονα θα εξοικονομεί δημόσιους πόρους, προσφέροντας παράλληλα πλεονέκτημα επιβίωσης στους πάσχοντες.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Καρδιακή προσβολή: Οι β-αναστολείς συνδέονται με κατάθλιψη στη μετεγχειρητική φροντίδα
Δράμα: Κανένα ενδιαφέρον για 5 θέσεις παθολόγων, παρά το επίδομα άγονου
Περιεμμηνόπαυση: Ερωτήσεις που πρέπει να κάνετε στον γυναικολόγο σας