Θυμάμαι..

Στις 18 του Νοέμβρη, μία νύχτα με αστροφεγγιά, γεννήθηκα στην φτωχογειτονιά των προσφυγικών της Καισαριανής. Ζυμωμένος στην παράδοση και την πίστη του Μικρασιατικού Ελληνισμού, καλλιέργησα μέσα μου την αγάπη για την εκκλησία, φύτρα της γιαγιάς μου κυρά-Ευθυμίας και της μάνας μου Νίκης. Αυτές οι μοναδικές αγκαλιές τους, γεμάτες φλόγα αγάπης και μεταλαμπάδευσης ιδεών εθνικών αλλά και πίστεως, γέμισαν την παιδική ψυχή μου με τον θείο έρωτα για την ιεροσύνη. Γράφτηκα στη Ριζάρειο και αποφοίτησα το 1972 και χειροτονήθηκα τον ίδιο χρόνο Διάκονος.

Πέρασα στη Θεολογική σχολή Αθηνών με υποτροφία και τελείωσα το 1976. Το 1978 χειροτονήθηκα Αρχιμανδρίτης από τον Σεβ. Μητρ. Φθιώτιδος Δαμασκηνό. Πάθος εσωτερικό για την υπηρεσία του συνανθρώπου με έκανε να φοιτήσω στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αποφοίτησα το 1983. Τιμήθηκα από φορείς και συλλόγους για την δραστηριότητά μου σε τομείς της κοινωνικής και εθελοντικής ιατρικής και στο πλευρό οικονομικώς αδυνάτων συνανθρώπων μας. Επέλεξα τη γενική οικογενειακή ιατρική και από το 1988 έως σήμερα ασκώ το λειτούργημά μου στο προσωπικό μου ιατρείο.

…την πιο σκληρή αλήθεια

-Η επιλογή της αφοσίωσης στην εκκλησία, σαν άγαμος κληρικός.

…μια έντονη μυρωδιά των παιδικών μου χρόνων

-Τα βότανα του σφένδαμου και της λεβάντας από τις ντουλάπες των γονιών μου.

…την ωραιότερη εκδρομή

-Μαζί με όλη μου την οικογένεια στην Αράχωβα Βοιωτίας.

…το αγαπημένο μου παιχνίδι

-Οι αμάδες και η σβούρα των παιδικών μου χρόνων.

… μια ανομολόγητη αμαρτία

-Τα τυχόν διλήμματα τα υπαρξιακά.

...μια στιγμή απελευθέρωσης

-Οι στιγμές των δύο χειροτονιών μου.

…την πρώτη επανάστασή μου

-Η απόφαση μου να δράσω ανεξάρτητα στη ζωή.

… τη στιγμή που δεν είχε επιστροφή

-Οι αποφάσεις της εκκλησιαστικής και ιατρικής μου επιλογής.

…το αξέχαστο χρώμα μιας εικόνας

-Το πορτοκαλί ηλιοβασίλεμα στη Μυτιλήνη.

…το πιο πικρό δάκρυ

-Η απώλεια των γονιών μου και του αδελφού μου.

…το όνειρο που με ξαγρύπνησε

– Η αγωνία για την επαγγελματική μου αποκατάσταση.

 

…το μυστικό που διέρρευσε

-Κάτι προσωπικό που εμπιστεύτηκα σε φίλο!

…την απροσδόκητη γοητεία

-Η ερωτική σχέση μεταξύ των δύο κόσμων, επιστήμης και θεολογίας.

…το ισχυρότερο άλλοθι

-Το ισχυρό θέλω για την ιατρική επιστήμη απέναντι στην άρνηση.

…το ανεκπλήρωτο θέλω

– Δύναμη ψυχής που διώχνει τα πρέπει και ωθεί τα θέλω.

...την εντονότερη σύγκρουση

-Το σπάσιμο των εσωτερικών μου δυνάμεων με τον εαυτό μου.

…μια χαρακτηριστική γεύση

-Ο χαλβάς Φαρσάλων.

…μια επαναλαμβανόμενη φαντασίωση

-Η αγάπη της συμμαθήτριας μου στο Λύκειο, που είχε την ορμή χείμαρρου.

…το ελάττωμά μου που αγάπησα

-Την…γοητευτική μου έφεση στο καλό φαγητό!

…την αθεράπευτη ενοχή

-Η πάλη και οι ήττες με τους εν εμοί δαίμονες, σαν Σειρήνες της Κίρκης.

…ένα εκκωφαντικό πρέπει

– Τα θέλω είναι για ζωή, τα πρέπει για θανάτους, κι όσοι με θέλω έζησαν, τους είπαν αθανάτους.

…το κάτι που έμεινε αναλλοίωτο στο χρόνο

-Το ήθος, η δυναμική, η μαχητικότητα και ο χαρακτήρας,

…έναν ήχο που φυλακίστηκε για πάντα

-Το θρόισμα των φύλλων από τα πλατάνια της Καισαριανής.

…το πιο μελαγχολικό μου βράδυ

-Η απώλεια των δικών μου ανθρώπων.

…τη στιγμή που άλλαξε την ροή των πραγμάτων,

-Η απόφαση να γίνω γιατρός, εν μέσω ογκόλιθων αντιδράσεως.

…την προδοσία που δέχτηκα

-Αδελφικός φίλος στράφηκε εναντίον μου από αναίτια ζήλια

…την πληγή που άνοιξα

-Έσκαψα στην ψυχή πονεμένου ανθρώπου και έγινα πιο αυστηρός απ’ ότι έπρεπε……

 

Πηγές:
peoplenews.gr/

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Κίρρωση ήπατος: Όσα πρέπει να γνωρίζετε
Γιατί υπάρχει τόσο στρες στις γιορτές
Δωμάτιο Snoezelen - Μία καινοτόμος θεραπευτική παρέμβαση για ασθενείς με άνοια